ସୁନ୍ଦରୀ ସେ ପରୀ , ଅତି ସୁକୁମାରୀ....ସତେକି ରାଜ ଦୁଲଣୀ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସପନ ସଜେଇ...ମୋ ଆଖିର ନିଦ ହଜେଇ ନେଇଛି
ମାୟାମୋହର ଗାଢ଼ ଆଲିଙ୍ଗନରେ ବିବେକ, ବୁଦ୍ଧିକ୍ଷୀଣ. . . କୋଟି କୋଟି ଦୁଃଶାସନ ପ୍ରକୃତି ମା'କୁ ବିବସନା କରିବାକୁ ଉଦ୍ୟତ. . .
ମୋ' ପାଇଁ ପାଇଛ ଅନେକ ଯାତନା ସହିଛ ମୋ' ପାଇଁ ଅନେକ ଲାଞ୍ଛନା ଜାଣି ନ ଥିଲି ମୋ' ଅବିବେକ ପଣେ ଏତେ ଦୁଃଖ ଦେଇ ଦେବି
ଦେଖିଥିବ ଯିଏ କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର ଯାଇଥିବ ଯିଏ ପୁରୀ ଝୁରି ହେଉଥିବ ଓଡ଼ିଶାକୁ ସିଏ ଆସିଲେ ଜଗତ ଘୁରି ।
ବାହାଘର ଆଗୁ ସାଥେ ରହିବାକୁ ନୂଆ ନିୟମ କାଳେ ହେଇଛି ଏକଥା ଶୁଣି ସାରିଲା ପରେ ଟୋକାଟୋକି ମନ ଦେଉଁଛି ।
ମୋ ପାଇଁ ସେ ବରଗଛଟି ନୂଆ ନଥିଲା, କଲେଜ ପଢୁଥିବା ସମୟରେ କାହିଁ କେତେ ଥର ସେଠାରେ ବସି ଆମେ ଖଟି କରିଛୁ ।
ବଞ୍ଚିବା ଭିତରେ ନିରୁତା ଭଲ ପାଇବାର ଆଶା ଏଠି. . . ଅନ୍ୱେଷଣର ଲମ୍ୱା ରାସ୍ତା ।
ରାତି ପାହି ନୀତି ସକାଳ ହୁଏ ନୀଡ଼ ପକ୍ଷୀ ପୁଣି ନିଡ଼େ ବାହୁଡ଼ିଯାଏ ଶାଶୁ ମାଁ ମୋର ଦୁଆର ମୁହେଁ ପୁଅ ଆସିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ ରୁହନ୍ତି
କୃଷ୍ଣମୟ ହୋଇଛି ମୋଁ ତନୁ ମନ ଜାଣିଛି ମୁଁ ତୁମର କି ହୋଇପାରିବି
ଝର୍କା ଖୋଲିଲେ ତମ ବେଣୀର ସ୍ପର୍ଶ
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ