ମୁଁ ସେହି ଅଧରା ପକ୍ଷୀ ଖୋଜି ଖୋଜି ବେଳ ଉଣ୍ଡି ପାଖକୁ ଆସିଛି ଏବେ ତୋର ଫେରିବାର ପାଳି !
କାରଣ ତମେ ଥିଲ ସକଳ ସ୍ପୃଶ୍ୟତାର ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରତିମା ଆଉ ମୁଁ. . . !
ତୁମେ ଆସିଲ ମୋ ଯାତ୍ରାର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁପରି ଢାଳି ହୋଇପଡ଼ିଲି ମୋ ନିର୍ଜୀବ ସ୍ୱପ୍ନମାନଙ୍କ ଉପରେ ।
ଅଭୟ ତୁ ଦେଉ ସନ୍ତାନେ ତୋହର ବଞ୍ଚାଇ ନପାରେ, ତୁ ଜୀବନ କନ୍ୟାର ମାତା କହି ତୋତେ ପୂଜେ ସଂସାର ନାରୀ କୁ ମଣଇ ପିତୁଳା ମାଂସର ।।
ଆକାଶରେ ଏତେ ଏତେ ତାରା ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି କରୁତ ଥାଆନ୍ତି ଆଖି ମିଟି ମିଟି କରୁଛନ୍ତି ତ ସେମାନେ ରୋମାଞ୍ଚକୁ ତୁମ ନେଇଛନ୍ତି ତ ଚୋରାଇ ଅନୁଭବ କରେ ମୁଁ...
ଚନ୍ଦନସମ ଶୀତଳତା ଭରିଦେଇ ମଥାରେ କୁଢେଇନେବାକୁ ଗୋଟେ ଜନ୍ମର ଅବଶେଷ ।
ଉଚ୍ଚାଟ ହୁଏ ଭ୍ରମର ସେ ପୁଷ୍ପ ବାସରେ ଉଡି ବୁଲେ ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ ମଧୁର ଗୁଞ୍ଜନରେ ଉଚ୍ଚାଟିତ ପୁଷ୍ପର ଉତ୍ତେଜନାକୁ ପ୍ରଶମିତ କରି ଆଶ୍ୱସ୍ତ ହୁଏ ପୁଣି ପରମ ପ୍ରଶାନ୍ତିରେ
ଧାଇଁଲି ମୁଁ ଦେବତାର ପାଶେ ଧଡ଼ କରି କବାଟ ଟା ଖୋଲିଦେଲି ଦେବତା ଟା ପିଶାଚ ପରି ଜିଭ ଲହଲହ କରି ଟାଣି ନେଲା ମୋତେ ରକ୍ତ ଶୋଷିବାକୁ ।
ଭୟ ଅଟେ ଜୀବନର ଏକ ଅଭୂଲା ଉପହାର ଯିଏ ବୁଝିପାରେ ସିଏ ଗଢେ ନିଜଭାଗ୍ୟର ଗାର [୫]
ମୋହ କି ଜଣା ମୋତେ ଲୋଭ ଅଜଣା କିବା ତ୍ୟାଗ କିବା ଆଶା ଭରା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଗର୍ବ ଅହଂକାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ତୁମ ପାଇଁ ଚାତକନା ଚାଲୁଛି ଚାଲିବି ସାଥି ଏ...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ