ବାର ପାହାଡ଼ର ମୁଣ୍ଡିଆ ଉପରେ ଦିଶିଲାଣି ତୃତୀୟା ତିଥିର ଜହ୍ନ ଡୁଙ୍ଗୁରା ଚୂଡ଼ାର ମନ୍ଦିର ରୁ ଧୂପ, ଦୀପ ବାସିଭୋଗ ଖାଇ ନାଚି ନାଚି ଆସୁଚି ଜହ୍ନ ରାତି ଜ୍ୟୋତିବିହାରକୁ...
ଯମୁନାକୁ ଯିବା ବାଟରେ ପାଣି ମାଠିଆ ଫାଟିବାର ଦୃଶ୍ୟ ଆଉ ଲେଖିହେବନି କବିତାରେ । ନଈକୁ ଖୋଳି ଖୋଳି ପାଣି ଆଞ୍ଜୁଳାକୁ ଲୁହ ଆଞ୍ଜୁଳେ ପାଣି କାହିଁ ଯେ ?
ନଈ ଆରପାରି ହାଣ୍ଡିଆ ହାଟରୁ ଫେରି ନ ଥିବା ମା'କୁ କୂଳରେ ଠିଆ ହୋଇ ଡାକୁଥିବା ପୁଅର ତୃଷିତ ସ୍ୱର କବିତା ନୁହେଁ ତ କ'ଣ ?
ଆମ ଗାଁ ଦୀନା ଗୋସାଇଁ ଏବେ ଆଉ ନଇଁ ନଇଁ କାଟୁ ନାହିଁ ଧାନ ଦି'ଟଙ୍କିଆ ଚାଉଳ ମିଳିବା ଦିନୁ ଛାଡ଼ି ଦେଲାଣି ଧାନଚାଷ ।
ସେହି ଘରେ ଶୋଇଲେ ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖେ ଘରେ କାଠ ନୁହଁ ଝୁଲୁଚି ଜେଜଙ୍କ ଅସ୍ଥିହାଡ଼, ମେରୁଦଣ୍ଡ ଏମିତି ସ୍ୱପ୍ନ କାହିଁକି ଦେଖେ ମୁହିଁ ? ମୋତେ ଲାଗେ ଏଇଠି...
ଯେଉଁ ଗଛର ଚେରକୁ ଉପାଡ଼ି ପାରିଲାନି ମହାବାତ୍ୟା ତାକୁ କାଟିବା କ'ଣ ଠିକ୍ କଥା ?
ଏ କଥା କ'ଣ ପୁଅ ବୁଝେ ମାଟିମୁଠାକୁ ଟଙ୍କା ମୁଠାଏ ମାଟି ବଦଳରେ ଲୋଡ଼ା କଂକ୍ରିଟ୍ ଆଭିଜାତ୍ୟ ।
ମୁହଁ ଶୁକେଇ ବସିଚି ବିଲ ମଲା ଚଢ଼େଇର ଥଣ୍ଟରେ ପାଚିଲା ଧାନର ଗୀତ ଅକ୍ଷିତୃତୀୟାର ଭୋଗ କାହିଁ ଯେ ?
ତଥାପି ଚାଷୀ ମରେନା ସବାଶେଷ ଦୁଃଖ ପାଇଁ ତପସ୍ୟାରେ ଥାଏ !
ପିଲାଦିନ କଥା ପଡ଼ିଲେ ପୁରୁଣା କଥାର ପେଡ଼ି ଖୋଲି ମୋ ଆଗରେ ଠିଆ ହୁଏ ଭୋକର ବ୍ରହ୍ମରାକ୍ଷସ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ