ମାଟିରୁ ଆକାଶ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ସେଇ ଅନନ୍ୟ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ପାଇଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ସବୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭିତରେ
ତମ ଓଠ ଛୁଆଁ ପରି ଦିଶେ ଶବ୍ଦଟିଏ ଲେଖି ଦେଲେ ମନେ ହୁଏ ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାଷଣ, ଶବ୍ଦ ସହ ଶବ୍ଦ ଯୋଡ଼ି ଦେଲେ
ଚେତନାରେ ଶ୍ରୀ ଚୈତନ୍ୟ ହୋଇ, ସେ ବନ୍ଧାଥାନ୍ତି ଅନାବିଳ ମମତାରେ
ତମେଇ ତ ଇପ୍ସିତ ମଣିଷ ମୋର ହୃଦୟର ଭଲ ପାଇବାର କବିତାର ଜୀବନର ଆଉ ମୋର ଅନ୍ତିମ ଦିନର ।
ସୁନାରଙ୍ଗୀ ସକାଳର ମିଠାମିଠା ଖରା ପରି ଉଲ୍ଲସିତ ମୁହଁ ତୁମ ସରଳ କୋମଳ, ନିଆରା ସେନେହ ତୁମ
ଅମୃତ ବେଳାଟେ ପାଇଁ ସାଧବଟେ କାଢ଼ି ବସେ ସାଧନା ପ୍ରସାଦ ଅସତ୍ୟ ଉପରେ ସତ୍ୟର
ମନଭରି ଆନନ୍ଦ ନେବାର ଅସରନ୍ତି ଅଭୁଲା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ସବୁ ଗୁଡ଼ା ଗୋଟେ ଗୋଟେ ମୁହୂର୍ତ୍ତର ଖେଳ
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ