ସେହି ପିଲାଦିନ

ଏମିତି କିଏ କ'ଣ କାହାକୁ ଖୋଜେ ନା ଆପଣାର କେହି କେବେ ଏମିତିକା ହଜେ ଯେମିତି ତୁମେ ହଜି ଯାଇଛ କେଉଁଠି ଲୁଚି ଯାଇଛ ?

ଘର

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଦୁଃଖ ସବୁ ସମସ୍ତଙ୍କ ଚେହେରାରେ ରଙ୍ଗ ପରି ଲାଗି ରହିଛି ।

ଚୁମ୍ବନ

ସ୍ୱପ୍ନ ତ' ଅନେକ ତୁମ ଦେହ ସାରା ଚୁମ୍ବନର ଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ଆଙ୍କି ଆବୃତ କରି ଦିଅନ୍ତି ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ।

ବାପା

କୁଟା କାଠିର ଘରଟିରେ ମଝି ଖୁଣ୍ଟ ପରି ଅବା ବୁଢା ବରଗଛଟିଏ ପରି ମୋ ଆଖି ଉଠିଲା ଦିନରୁ ଦେଖୁଛି ତାଙ୍କୁ ।

କଲମର ଆତ୍ମକଥା

କଲମଟିଏ ମୁଁ, ଚିତ୍ରର ମଥାରେ ବିନ୍ଦୁଟିଏ ଦେଇ ତା ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣୀଟିଏ ଟାଣିଦେଇ ସରୁଧାର ଓଠକୁ ତା ମୁହଁରେ ଥୋଇ ଦେଇ ତାକୁ ବୋହୁ ପରି ସଜେଇ ଦିଏ ।

ଶେଷ ଯାତ୍ରା

ମୋତେ ପିନ୍ଧାଇ ଦେବନି ଦାମୀ ଫୁଲହାର, ମୋ ନିର୍ଜୀବ ଦେହରେ ବୋଳିଦେବନି ଲାଲ୍ ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଅବିର । ମୋତେ ଭସେଇ ଦେବନି ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ଢୋଲ ଅବା ଆତଶବାଜିର...

ଅନ୍ଧାର ଘୁଡୁଘୁଡ଼ି

ମୋତେ ଗରମ ବିଛଣାରୁ ଟେକି ଆଣି କିଟିକିଟିଆ ଅନ୍ଧାରକୁ ଆଙ୍ଗୁଳି ଦେଖେଇ କହନ୍ତି "ଖାଇଦେ, ନ ହେଲେ ଠିକ୍ ଅଧା ରାତିରେ ଅନ୍ଧାର ଘୁଡୁଘୁଡ଼ି ଆସିବ ତୋ ଖାଲି ପେଟରେ...

ଭିଜା ସହର

ରାସ୍ତାର ଦେହ ଧୋଇ ଗାଧୋଇ ଦେଇ ସହରଟାକୁ ମେଘ ଫେରିଯାଏ ନୀଳ ଆକାଶକୁ !

ସଞ୍ଜର ସ୍ୱପ୍ନ

ପଣ କରିଥିଲି ଆଜି ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ନେବି, ତା' ଠାରୁ !

ବୈଜୟନ୍ତୀ