କିଏ ସେ ନାଚେ ଲୁଙ୍ଗିକି ଟେକି ମାରଇ ଲୁଙ୍ଗି ଡାନ୍ସ ଛାତ ଉପରେ ଝିଅକୁ ଦେଖି ମାରାଇ କିଏ ଚାନ୍ସ ।
ଭାରତ ମାତାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁକି ଚାଲିଗଲେ ମୋର ପ୍ରାଣ ଛାତିରେ ପଥର ସାଜି ସହିଯିବୁ ଦେଉଛି ତୋତେଲୋ ରାଣ ।
ମୁଯେ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଭିକାରି ଗୋଟିଏ ମାଗୁଥିଲି ତାଙ୍କୁ ଭିକ ମୋତେ ସିଏ ତାଙ୍କ ଘରେ ରଖିଛନ୍ତି ନସହି ପାରି ମୋ ଦୁଃଖ
ଗାଧୁଆ ପାଧୁଆ କରେନି ଭଲରେ ହାତକୁ ନଧୋଇ ଖାଏ ଗୋଡ ହାତ ସିଏ ନଧୋଇ ରାତିରେ ବିଛଣାରେ ଯାଇ ଶୁଏ ।
ଚାହିଁଥିଲି ଟିକେ ହସ ମୋ ଓଠରେ କାହିଁକି ଭରିଲୁ ଲୁହ ଖୁସିକୁ ମୋହର ଛଡେଇ ନେଇତୁ ଛାତିରେ ଭରିଲୁ କୋହ ।
ବୁଝାଇଲେ ଅଜା ଶୁଣୁ ଆରେ କୁନା କରିଛୁ ଯଦି ତୁ ମନ କହୁଅଛି ତୋତେ କାରଣ ତାହାର ରଖିଥିବୁ ତୁହି ଧ୍ୟାନ ।
ତୋ ପାଇଁ କେତେସେ ମନ୍ଦିର ଯାଇଛି ଜାଳିଛି ତୋ ପାଇଁ ଦୀପ ଠାକୁରଙ୍କ ପାଖେ ଶୁଭ ମନାସୀ ସେ କରିଥିଲା କେଉଁ ପାପ ।
କଳଙ୍କର ବୋଝ ବହୁଛି ସାଥିରେ କଳଙ୍କିନୀ ଗୋଟେ ହୋଇ ଦୁନିଆଁ କହୁଛି କଳଙ୍କିନୀ ବୋଲି ପାରୁନାହିଁ ଜମା ସହି ।
କୁକୁର ସାଥିରେ ଗେହ୍ଲ ହେଉଛି, ଓଠରେ ତାର ଚୁମା ଦେଉଥାଏ ସ୍ୱାମୀ ତାର ଛଟପଟ ହେଉଛି ।
ସତ ତୁ କହଲୋ ମୋବିନା ସାଥିଲୋ କେମିତି କଟେ ତୋ ଦିନ ତୋବିନା ସତେଲୋ ଗୋଟାଏ ମୁହୁର୍ତ୍ତ ବୁଝେନି ମୋହରି ମନ ।
ଦେଖିଥିବ ଯିଏ କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିର ଯାଇଥିବ ଯିଏ ପୁରୀ ଝୁରି ହେଉଥିବ ଓଡ଼ିଶାକୁ ସିଏ ଆସିଲେ ଜଗତ ଘୁରି ।
ବାହାଘର ଆଗୁ ସାଥେ ରହିବାକୁ ନୂଆ ନିୟମ କାଳେ ହେଇଛି ଏକଥା ଶୁଣି ସାରିଲା ପରେ ଟୋକାଟୋକି ମନ ଦେଉଁଛି ।
ମୋ ପାଇଁ ସେ ବରଗଛଟି ନୂଆ ନଥିଲା, କଲେଜ ପଢୁଥିବା ସମୟରେ କାହିଁ କେତେ ଥର ସେଠାରେ ବସି ଆମେ ଖଟି କରିଛୁ ।
ଦୁହେଁ ଦୁହିଁକୁ ଏତେ ଭଲ ପାଉଥିଲେଯେ କେହି କାହାରକୁ ଛାଡି ରହି ପାରୁନଥିଲେ । ବବିତାକୁ ପାଇଲା ପରେ ପପୁର ହସ ଦ୍ୱିଗୁଣିତ ହୋଇଗଲା ।
ସେ ବଉଳ ଗଛ ସେ ପୋଖରୀ ମାଛ ଡୁଡୁ ବାଗୁଡିର ଖେଳ ଭାବିଲେ ସେକଥା ଆନନ୍ଦେ ନାଚଇ ସେହି ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳ ।
କେମିତି ଦେଖିବି ବଧୂବେଶ ତାର କେମିତି ଏମନ ସହିବ ଯେତେ ବୁଝେଇଲେ ଅବୁଝା ମନକୁ ମନଟାକି ସତେ ବୁଝିବ ।
ବାଲିଧୂଳି ଖେଳ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳ ପୋଖରୀ ଗାଧୁଆ ଡିଆଁ, ଖଜୁରୀର କୋଳି ଆଉ ଆମ୍ବ ଚୋରି କିଆ ବୁଦାର ସେ ନିଆଁ ।
ଆଖିରୁ ତୁମର ଲୁହ ଝରୁ ଥିବ ଭାବି ଭାବି ମୋର କଥା କେମିତି କହିବି ପ୍ରେମ ଯେ ଏମିତି ଅଛିଣ୍ଡା ଅଡୁଆ ସୁତା ।
ସେ ଚୂଳ ଉଡୁଥିବ ଏମିତି ହୋଇ ଫରଫର ସତେକି ଅଭାବ ପଡ଼ିଛି ଆମ ଦେଶେ ତେଲର ।
ଶଳା ତାର ଆଜି ଘରକୁ ଆସୁଛି ଯୋଗାଡ଼ରେ ଅଛି ସିଏ ମାଆକୁ ଡାକ୍ତର କିଏ ଦେଖେଇବ ମନକୁ ମୋ ପାପ ଛୁଏଁ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ