ମଣିଭଦ୍ରା ପାହାଡ଼ ସଦୃଶ ତୁମ ପୂରିଲା ଶରୀର ଦେଖି ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଇନଥିଲି କି ତୁମ ଢଳଢଳ ରୂପ ଯୌବନରେ ବିମୋହିତ ହୋଇ ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କରିବସିନଥିଲି । ତୁମ ନିରୀହ ଆଖି ଓ ବର ଓହଳ ପରି ଲମ୍ବା କେଶ ମୋତେ ଟାଣି ନେଇଥିଲା ତୁମ ପାଖକୁ । ତୁମର ସେହି ମୃଗ ନୟନୀ ଆଖିରେ ମୁଁ ଦେଖି ପାରିଥିଲି ଏକ ଭିନ୍ନ ପୃଥିବୀ, ଯେଉଁ ପୃଥିବୀରେ କେବଳ ଭରି ରହିଥିଲା ପ୍ରେମର ଗୋଲାପ, ମଲ୍ଲୀର ମହକ ଆଉ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସବୁଜିମା ଉଦ୍ୟାନ । ସେହି ପ୍ରେମକୁ ମୁଁ ଚାହିଁଥିଲି ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତର । ପ୍ରଥମ ଦେଖା ଆଉ ଦୁଇ ପଦ ଫୁଲେଇ କଥାରେ ତୁମେ ଲାଗିଥିଲ ଅତି ଆପଣାର । ସତେ ଯେମିତି ଏବେ ନୁହେଁ, ବହୁ ପୂର୍ବରୁ ଆମେ ଦୁହେଁ ପରିଚିତ ।
ଭଉଣୀ ବାହାଘର ସମୟରେ ଅଜାଣତରେ ତୁମ ସହ ଧକ୍କା ହେବା ପରେ ମୁଁ କହିଥିଲି-ରିଅଲି, ଆମ୍ ଭେରି ସରି । ତୁମ କହିଲ-ଓକେ, ଗହଳିରେ ଏମିତି ହୁଏ । ମୁଁ ପଚାରିଲି-ତୁମ ନା କ’ଣ ? ଅଳ୍ପ ହସି ତୁମେ କହିଥିଲ- ଅଞ୍ଜଳି ।
ବାସ୍, ତା’ ପରେ ତୁମେ ଚାଲିଯାଇଥିଲ ଖାଇବା ପାଇଁ । ମୁଁ ଚାଲିଯାଇଥିଲି ମୋ ବାଟରେ ।
ଲେଉଟାଣି ଦିନ ଭଉଣୀକୁ ଛାଡ଼ି ଯିବା ସମୟରେ କାରରେ ମୋ ପାଖରେ ବସିଥିଲ ତୁମେ । ରାତ୍ରି ଅନିଦ୍ରା ହୋଇଥିବାରୁ ଅଜାଣତରେ ମୋ କାନ୍ଧରେ ମୁଣ୍ଡରଖି ତୁମେ ଶୋଇଯାଇଥିଲ । ତୁମେ ସିନା ଶୋଇ ଯାଇଥିଲ, ହେଲେ ମୋ ଆଖି ହଟିନଥିଲା ତୁମ ସୁନ୍ଦର ମୁଖମଣ୍ଡଳରୁ । କାନ୍ଧକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ତୁମକୁ ଉଠାଇନଥିଲି । ତୁମ ସୁନ୍ଦର ମୁଖକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ କାର ପହଞ୍ଚିଯାଇଥିଲା ତୁମ ଗାଁରେ । ନିଦ ଭାଙ୍ଗିବା ପରେ ଅଳସି ଆଖିରେ ଲାଜେଇ ଚାହାଣିରେ ତୁମେ ଚାହିଁଥିଲ ମୋତେ । ଆଉ ମୁଁ ତୁମକୁ । ଦୁହିଁଙ୍କ ଆଖି ହଟି ନଥିଲା ଦୁହିଁଙ୍କ ଉପରୁ । କିଛି ସମୟ ପରେ ତୁମେ ଲାଜରେ ଆଖି ପତାକୁ ତଳକୁ କରି କଣେଇ କଣେଇ ଚାଲିଯାଇଥିଲ ଘର ଭିତରକୁ । ହେଲେ ମୁଁ ଅଟକି ଯାଇଥିଲି ତୁମର ସୁନ୍ଦର ଚନ୍ଦ୍ରଉଦିଆ ମୁଖମଣ୍ଡଳ ପାଖରେ । ତୁମର ସେହି ଲାଜୁଆ ଚାହାଣି ମୋ ହୃଦୟର ଅଲେଖା କାଗଜରେ ଲେଖିଦେଇଥିଲା ଏକ ନୂଆ କାହାଣୀ । ସେହିଦିନ ତୁମ ମୁହଁଟି ଚିତ୍ରଟିଏ ହୋଇ ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଇଥିଲା ମୋ ଆଖିର ଲେନ୍ସରେ ।
ହେଲେ ବିଡ଼ମ୍ବନା, ସେହି ପ୍ରଥମ ଦେଖା ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ହିଁ ରହିଗଲା । ପୁନେଇଁର ଚାନ୍ଦଟା ଥରଟିଏ ଦେଖାଦେଇ ଏତେବଡ଼ ଆକାଶଟାରେ କୁଆଡ଼େ ହଜିଗଲା ଯେ ଆଉ ଦେଖାଦେଲା ନାହିଁ । ତୁମ ସହ ଦ୍ୱିତୀୟବାର ଦେଖାହେବାର ସୁଯୋଗ ପୁନର୍ବାର ଆସିଲା ନାହିଁ । ମୋ ଘରଠାରୁ ତୁମ ଦୁଆର ବେଶି ଦୂର ନୁହେଁ । ହେଲେ କାହିଁକି କେଜାଣି ସେହି ଦିଗକୁ ପାଦ ବଢ଼ାଇବା ଲାଗି ସତେ ଯେମିତି ଥିଲା ବାରଣ । ମନେ ମନେ ତୁମକୁ ଅନେକବାର ଖୋଜିଛି । ମୌସୁମୀ ବର୍ଷାର ଛିଟାରେ ଦେହ ଓଦା ହୋଇଯାଇଥିବା ବେଳେ ତୁମ ତୋଫା ଗୋରା ମୁହଁଟି ଜଳ ଜଳ ହୋଇ ସେହି ଛିଟାରେ ଦେଖାଦେଇଛି । ଶୀତ ସକାଳର କୁହୁଡ଼ିରେ ତୁମର ଝାପ୍ସା ଛବି ଦେଖିଛି । ସେହି କୁହୁଡ଼ି ଭିତରେ ବଧୂ ବେଶ ସାଜି ତୁମେ ମୋରି ଆଡ଼କୁ ଆସୁଥିବା ପରି ମନେହୋଇଛି । ମାତ୍ର କିଛି ବାଟ ଆଗକୁ ଯିବା ପରେ ତୁମକୁ ପାଇନି । କେବଳ ଛନ୍ଦି ହୋଇଯାଇଛି ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଅନ୍ଧାରର କୁହୁଡ଼ି ଭିତରେ ।
ଦିନେ କି ଦୁଇ ଦିନ ନୁହେଁ, ଏମିତି ଅନେକ ଦିନ ତୁମକୁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖିଛି । ସ୍ୱପ୍ନରେ ତୁମ ସହ କଥା ହୋଇଛି । ତୁମ ହାତରେ ହାତ ଛନ୍ଦି ଗହଳ ଆମ୍ବ ବଗିଚାରେ ବୁଲିଛି । ଢେଲା ମାରି ତୁମ ପାଇଁ ଆମ୍ବ ତୋଳିଛି । ମାତ୍ର ଆଖିପତା ଖୋଲିବା ପରେ ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ପାଣିଫୋଟକା ପରି ମିଳାଇଯାଇଛି । କିଏ ଜଣେ ଯେମିତି ସେହି ସ୍ୱପ୍ନର ପାଣି ଫୋଟକାରେ ଢେଲାଟିଏ ପକାଇଦେଉଛି । ଏମିତି ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନ ଭାଙ୍ଗିବା ଭିତରେ ବିତିଗଲା ଗୋଟିଏ ବର୍ଷ । ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମନ, ମଉଳିଗଲା ସତେଜ ସ୍ୱପ୍ନ, ଗନ୍ଧହୀନ ହୋଇଗଲା ପ୍ରେମର ବାସ୍ନା । ଗାଁ କଲେଜରେ ସରିଗଲା ଯୁକ୍ତ ତିନି ପାଠପଢ଼ା । ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ମୁଁ ଘର ଛାଡ଼ି ଚାଲିଆସିଲି ଭୁବନେଶ୍ୱର ।
ସ୍ୱପ୍ନ ଭାଙ୍ଗି ନଥାନ୍ତା, ଯଦି ତୁମେ ଚାହିଁଥାନ୍ତ, ଯଦି ତୁମ ସୁମଧୁର ସ୍ୱର ଦୂରଭାଷ ଯନ୍ତ୍ର ସାହାଯ୍ୟରେ ଥରଟିଏ ମୋ କାନ ପାଖରେ କିଛି ଧ୍ୱନି ସଞ୍ଚାର କରିଥାନ୍ତା । ଏହା ସବୁ କାହିଁକି ଯେ ହେଲାନି ତାହା କହିବା ମୋ ପକ୍ଷେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ । ବୋଧହୁଏ ମୋ ମନ ଭିତରେ ଯେଉଁ ପ୍ରେମର ନୌକା ବିନା ଆହୁଲାରେ ସ୍ରୋତକୁ ଆଡ଼େଇ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଚାଲିଥିଲା, ତୁମ ପ୍ରେମର ନାଆ ସେତେବେଳେ ଆହୁଲା ଖୋଜୁଥିଲା । ଏହା ବି ହୋଇପାରେ ଆହୁଲାକୁ ଆଶ୍ରା ନକରି ତୁମ ପ୍ରେମର ନାଆରେ ମୋଟର ଖଞ୍ଜାଯାଇଥିଲା । ଯାହାବି ହେଉନା କାହିଁକି ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜରେ ଘୂରି ବୁଲୁଥିବା ମୋ ମନ ଭିତର ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀଟା କେଉଁଠାରେ ଧକ୍କା ଖାଇ ଆଘାତ ପାଇଥିଲା । ସେବେଠାରୁ ମୁଁ ଆଉ ତୁମକୁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଖୋଜିବାକୁ କି ଆଖିର ଲେନ୍ସରେ ତୁମ ସୁନ୍ଦର ଛବିକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକରିନି ।
ତୁମେ ବୋଧେ ଆଉ କାହା ହାତର ସିନ୍ଦୂର ମଥାରେ ଭରିସାରିବଣି । ତୁମ ବର ଓହଳ ପରି ଲମ୍ବା କେଶକୁ ଆଉ କାହା ମୁହଁରେ ଛାଟି ତା’ର ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗକରିବଣି । ଫୁଲେଇ କଥା କହି କାହା ହୃଦୟର ଶୂନ୍ୟ ସ୍ଥାନକୁ ପୂରଣ କରିସାରିବଣି । କାହା ବାଇକ୍ ପଛରେ ବସି ସେହି ସିଟ୍ର ମାନ ବୃଦ୍ଧି କରିସାରିବଣି । ଏହା ବି ହୋଇପାରେ ତୁମେ ମୋତେ ବି ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖୁଥାଇପାର । ନା, ନା ସେମିତି କେବେ ହୋଇପାରେନା । ତୁମେ ସିନା ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ରାଇଜର ରାଜକୁମାରୀ ସାଜି ମୋ ସବୁଜ ଗାଲିଚାରେ ଗୋଲାପ ହୋଇ ଫୁଟିଥିଲ, ମୁଁ ଯେ ତୁମ ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣାରେ ଟଗର ଫୁଲଟିଏ ହୋଇ ଫୁଟିଥିବି ତାହାର କିଛି ମାନେ ନାହିଁ । ମୋ ଆଖିର ଲେନ୍ସରେ ତୁମେ ସିନା ଏକମାତ୍ର ସୁନ୍ଦର ଛବିଟିଏ ହୋଇ ମୋତେ ସୁନ୍ଦରତାର ପରିଭାଷା ଶିଖାଉଥିଲ । ହେଲେ ମୁଁ ତୁମ ସ୍ୱପ୍ନର କନ୍ଦର୍ପ ହୋଇଥିବି ଏହା ଭାବିବା ମୋ ପକ୍ଷେ ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ । ତୁମ ସହ ସମୁଦ୍ରରେ ସ୍ନାନ କରିବାକୁ, ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ବେଳାଭୂମିରେ ବହୁଥିବା ହାଲୁକା ଶୀତୁଆ ପବନରେ ତୁମ ହାତରେ ହାତ ଛନ୍ଦି ବୁଲିବାକୁ ମୁଁ ସିନା ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ରହି ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛି । ହେଲେ ତୁମ ମନର ମାନସ ସରୋବରରେ ସ୍ନାନ କରିବାକୁ ତୁମେ ଯେ ଆଉ କାହାକୁ ନିର୍ବାଚିତ କରିନଥିବ, ତାଙ୍କ ସହ ହାତରେ ହାତ ଛନ୍ଦି ସନ୍ଧ୍ୟାର ଆଲୋକରେ ନିଜକୁ ଆଲୋକିତ କରିବାକୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଇନଥିବ ତାହା ଯେ ମୁଁ କିପରି କହିବି । ଏମିତି ଅନେକ କିଛି ଭାବିବା ପରେ ମୋ ହୃଦୟରେ ତୁମେ ପୂରଣ କରିବାକୁ ଯାଉଥିବା ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନକୁ ପୁନର୍ବାର ଶୂନ୍ୟ କରିଦେଲି । ଖୁସିରେ ନୁହେଁ, ଛାତିରେ ପଥର ରଖି ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲି । କିପରି ବା ନେଇ ନଥାନ୍ତି, ତୁମେ ତ ଥରଟିଏ ପାଇଁ ମୋତେ ଫୋନ୍ଟିଏ କଲ ନାହିଁ । ଫଗୁଣରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଛାତି ଭିତରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ପ୍ରେମ ଶିଡ଼ି ନଚଢୁଣୁ ପଡ଼ି ଆଘାତପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା । ସେବେଠାରୁ ମୁଁ ଆଉ କେବେ ତୁମକୁ ନେଇ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖନି କି ତୁମ କଥା ଭାବିନାହିଁ ।
ହଠାତ୍ ଦିନେ ବାପାଙ୍କ ଫୋନ୍ ଆସିଲା । ଏଇ ବର୍ଷ ବାପା ମୋ ବାହାଘର କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ବାପା ମୋ ପାଇଁ ଝିଅ ମଧ୍ୟ ଦେଖିସାରିଛନ୍ତି । ବାହାହେବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ବାପାଙ୍କ ମୁହଁରେ ନାହିଁ କରିପାରିଲିନି । କାରଣ ବାପାଙ୍କର କୌଣସି କଥାରେ ମୁଁ କେବେ ନାହିଁ କରିନାହିଁ । ଅନିଚ୍ଛା ସତ୍ତ୍ୱେ ମୋତେ ଝିଅ ଦେଖିଯିବାକୁ ପଡ଼ିଲା । କାରଣ ଝିଅ ଓ ତା’ର ପରିବାର ଲୋକ ଚାହୁଁଥିଲେ ମୋତେ ଦେଖିବାକୁ । ଶେଷରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ବାପା, ବୋଉ, ମୁଁ ଓ ମୋର ଭଉଣୀ ମିଶି ଝିଅ ଦେଖିବାକୁ ଗଲୁ । ଝିଅ ଘରେ ପହଞ୍ଚିବା ପରେ ସମସ୍ତେ କେତେ କଥାରେ ମାତିଗଲେ । ଖାଇବା, ପିଇବା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସରିବା ପରେ ଆମେ ବସିଥିବା ସ୍ଥାନକୁ ଝିଅକୁ ଡକାଗଲା । ମୁହଁରେ ଅଳ୍ପ ଲାଜ ଧରି ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଏକ ଶାଢ଼ି ପିନ୍ଧି ଝିଅଟି ଆସି ବସିଲା ମୋ ଆଗରେ ପଡ଼ିଥିବା ସୋଫାରେ । ବୋଉ ଝିଅଟିକୁ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ପରେ ମୋତେ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବାକୁ କହିଲେ । ସେତେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ଝିଅଟିର ମୁହଁ ଦେଖିନଥିଲି । କେଉଁ ଏକ ଅଦୃଶ୍ୟ ଲାଜରେ ମୁଁ ଭାରି ଲାଜେଇ ଯାଇଥିଲି । କେବଳ ମୁଁ ନୁହେଁ, ଝିଅ ଦେଖିବାକୁ ଯାଉଥିବା ସମସ୍ତ ପୁଅ ଏଇମିତି ଲାଜ କରନ୍ତି ।
ବୋଉଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଧେଶ ପରେ ମୁଁ ଝିଅଟିକୁ ଚାହିଁଲି । ଝିଅଟିକୁ ଦେଖିବା ପରେ ମୋ ନିଜ ଆଖିକୁ ମୋର ବିଶ୍ୱାସ ହେଲାନି । ଝିଅଟିକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ବଦଳରେ ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନର ସମାହାରରେ ମୁଁ ନିଜେ ଛନ୍ଦି ହୋଇଗଲି । କେମିତି ବା ଛନ୍ଦି ନ ହେବି ? ଦୀର୍ଘ ସମୟ ଧରି ଅପଲକ ନୟନରେ ମୁଁ ଚାହିଁ ରହିଛି ସେହି ଝିଅଟିକୁ । ସମସ୍ତେ ମୋତେ ଅନାଇ ହସିବା ଆରମ୍ଭ କଲେଣି, ତଥାପି ସେଥିପ୍ରତି ମୋର ଧ୍ୟାନ ନାହିଁ । ଭଉଣୀ ଚିମୁଟି ଦେବା ପରେ ମୁଁ ମୋ ଆଖି ଫେରାଇ ଆଣିଲି ଝିଅଟି ଉପରୁ । କାରଣ ସେହି ଝିଅଟି ଆଉ କେହି ନୁହେଁ, ସେ ହେଉଛି ଆଖିର ଲେନ୍ସରେ ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ବାନ୍ଧି ହୋଇ ରହିଥିବା ସେଇ ଅଞ୍ଜଳି । ଯାହା ସହ ମୋର ଦେଖା ହୋଇଥିଲା ଭଉଣୀ ବାହାଘରରେ । ଯେଉଁ ପୁନେଇର ଚାନ୍ଦକୁ ପ୍ରେମିକା ରୂପରେ ପାଇବାକୁ ବାରମ୍ବାର ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖୁଥିଲି, ସେ ଆଜି ମୋ ଆଖି ସାମ୍ନାରେ । ତାହା ସହ ହେବାକୁ ଯାଉଛି ମୋର ବାହାଘର । ଏମିତି ଲାଗୁଥିଲା ସତେ ଯେମିତି ଖୁସିରେ ମୁଁ ସୋଫାରୁ ତଳକୁ ଖସିପଡ଼ିବି । ମୋର ସମସ୍ତ ହାବଭାବ ଦେଖି ବାପା ବୋଧହୁଏ କିଛି ବୁଝିପାରିଥିଲେ । ଅଞ୍ଜଳି ସହ କିଛି ସମୟ ଏକାନ୍ତରେ କଥା ହେବା ପାଇଁ ମୋତେ ଛାତ ଉପରକୁ ପଠାଇଥିଲେ । ସେଠାରେ ମୁଁ ମୋ ମନ କଥା ଖୋଲି କହି ଦେଇଥିଲି ତୁମ ଆଗରେ । ସେଦିନ ତୁମ ଆଖିରେ ମୁଁ ଦେଖିପାରିଥିଲି ରାଗ ଓ ଅଭିମାନ । ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମୋତେ କୁଆଡ଼େ ମନେ ମନେ ଭଲପାଉଥିଲ । ମୋ ଭଉଣୀ ଏବଂ ତୁମ ମାଇଁଙ୍କଠାରୁ ମୋ ଫୋନ ନମ୍ବର ନେଇ ତୁମେ ମୋ ସହ କଥା ହେବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଚାହୁଁଥିଲ । ଅନେକ ଥର ନମ୍ବର ଡାଏଲ କରି କଲ୍ ଲାଗିବା ପୂର୍ବରୁ କାଟିଦେଇଛ । କାଳେ ମୁଁ ତୁମକୁ ଚିହ୍ନି ପାରିବିନି, ତୁମ ଭଲ ପାଇବାକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରିବି, ଏହି ଭୟର ଆଶଙ୍କାରେ ପ୍ରେମ ପକ୍ଷୀର ଡେଣାକୁ କାଟିଦେଇଥିଲ ।
ଯାହା ହେଉନା କାହିଁକି ମୁଁ ଆଜି ଫେରିପାଇଛି ହଜିଯାଇଥିବା ଫଗୁଣକୁ । ସେହି ଫଗୁଣ ଆଜି ମୋ ସାମ୍ନାରେ । ଆକାଶର ଅନ୍ଧକାର ମଧ୍ୟରେ ହଜିଯାଇଥିବା ପୁନେଇଁର ଚାନ୍ଦକୁ ମୁଁ ଆଜି ପାଇଯାଇଛି ମୋ ହାତ ପାହାନ୍ତାରେ । ମୁଁ ଆଜି ବୁଝିପାରୁଛି ନିଚ୍ଛକ ଭଲପାଇବା କେବେ ମରେନା । ତାହା ପୁଣି ବହୁ ଆନନ୍ଦ ନେଇ । ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦରେ ଉଲ୍ଲସିତ ହୋଇ ଉଠେ ଦେହ, ମନ ଓ ପ୍ରାଣ ।
