କୋମଳ ପାଦରେ ଠୁକୁଠୁକୁ ଚାଲି
ତାସହ ପାଦରେ ପାଉଁଜି,
ରୁଣୁଝୁଣୁ ଶବ୍ଦେ ଚାରି ଆଡ଼େ କମ୍ପେ
ଧରଣୀମା କୋଳେ ଆଉଜି ।

କୋମଳ ମୋତିସେ ନାଁ ଟି କୋମଳ
ଗେଲ୍ଲୀ ସେଇ ମା, ବାପାର,
ଛୋଟ ବେଳୁ ତାର ଶୈଶବ କଟିଛି
ବିଲ ବାରି ଆଉ ପଥର ।

ହେତୁ ପାଇଁ ସେଇ ବାପାଙ୍କୁ ଦେଖିଛି
ବିଲରେ କିମିତି ଖଟନ୍ତି,
ଧାନ ମାଣ୍ଡିଆରେ ପୁରୀ ଯାଏ ଘର
ଖୁସିରେ ମୋ, ମା ହସନ୍ତି ।

ଧୀରେଧୀରେ ଜାଣେ ବଡ ହେଲାପରେ
ଖୁସିରେ ମୋ ବାପା ନାହାନ୍ତି,
ଖୁସିର ରେଖାଟି ସତେ ହାତୁ ହଜିଗଲା
ଖାଲି ଉଜୁଡା ଫସଲ ଦେଖନ୍ତି ।

ପାଣିର ଅଭାବେ ଉଜୁଡା ଫସଲ
ମାଟି ଫାଟି ଆଁ କରିଛି,
ମା ମୋର କାନ୍ଦେ ବାହୁନି ବାହୁନି
ବାପା ମୁକ ପୁରା ପାଲଟିଛି ।

ବୁଝିମୁଁ ପାରେନି ଛୋଟମୁଣ୍ଡରେ
କଣ ସବୁ ଘଟି ଯାଉଛି,
କର ଅସୁଲିବା ନୋଟିସ ଆସିଛି
ବ୍ୟାଙ୍କ ବାଲା ପଠେଇଛି ।

ରାତି ସାରା ମା ବୁଝେଇ ଚାଲିଛି
ସବୁ ଠିକ୍‌ ହେଇଯିବ,
ମା କି ଜାଣିଛି ବାପା ଟି ମୋର
ରାତିରେ ଦୌଡ଼ି ଦେଇଦେବ.

କୋମଳ ମୋତି ର କୋମଳ ହୃଦୟ
ବିଳାପ କରୁଛି ବସି,
କାଳର ଅନ୍ଧାରେ ବାପା ହଜିଗଲେ
ଖୋଜୁଛି ବାହାରେ ଆସି ।

ମା ଏବେ ଯାଇ ଖଟୁଛି କ୍ଷେତରେ
କୋମଳ ପିଛା ଛାଡ଼ୁନି,
ବାପା ଭଳି ଯଦି ମା ଚାଲିଯିବ
ନିଦତାକୁ ଜମା ମାଡୁନି ।

ବାପା ଝୁଲିଥିବା ରଶି ଭଳି ଏବେ
ବାରିପଟେ ଗୋଟେ ପଡିଛି,
କୋମଳ ଦେଖିକି ଛାତି ଥରିଗଲା
ଦୌଡ଼ି ଟି କିଏ ଆଣିଛି ?