କାହିଁକି କେଜାଣି ବତୀଘର
କାନ୍ଦୁଥିଲା, ଲୁଚେଇ ଲୁଚେଇ
ଲୁହଗୁଡ଼ାକୁ ସମୁଦ୍ରରେ ଫିଙ୍ଗୁଥିଲା
କାହିଁ କେଉଦିନକଥା
ଦୂର ଦେଶର ଜାହାଜଟିଏ
ଦିନେ ଆସିଥିଲା ବତୀଘର
ପାଖରେ ଲଙ୍ଗର ପକାଇଥିଲା
ବେଶ୍ କିଛିଦିନର ସମ୍ପର୍କରେ
ସମୁଦ୍ରରେ ବି ଢେଉ ମାତିଥିଲା,
ବତୀଘରର ଖୁଣ୍ଟିରେ ଆକାଶର
ଜହର୍ବି ହସିଲା, ତାରାମାନେ ନାଚିଲେ
ତା’ ପାଇଁ ଦୁନିଆଟା ଖୁସିର
ସମୁଦ୍ର ପାଲଟିଗଲା ।

ତା ଖୁସିର ତାଳରେ ଜାହାଜଟା
ଅଚିହ୍ନା ରାଇଜର ପରୀଟିଏ ଭଳି
ନିଜ ନିଜ ଭାବରେ ତା’ ହାତଧରି ନାଚିଲା
ବତୀଘର କହେ ଏବେ ବି
କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଖୁସିର ସମୁଦ୍ର
କେହି ନୁହେଁ ସେ ଦେଖିଥିଲା,
ତା’ ଦୁଃଖରେ, ସୁଖରେ ପରୀଟି ବି ତା ସହ ଥିଲା
ହଠାତ୍ ଦିନେ ସକାଳୁ
ଜାହାଜ ଘୋଷଣା କଲା
ତା ନିଜ ରାଇଜକୁ ଫେରିଯିବ
କହିଲା, ବତୀଘର ଆଉ
ଜାହାଜର ସମ୍ପର୍କକୁ ତା
ରାଇଜ ଲୋକ ସମର୍ଥନ ଦେବେନି
ଅସମ୍ଭବକୁ ସମ୍ପର୍କ କରିବାର
ଇଚ୍ଛା, ସାହସବି ତା’ ନ ଥିଲା
ସେ ଫେରିଗଲା ବତୀଘର ନିଜେ
ତା’ ଲଙ୍ଗର ଉଠାଇ ତା’ କୁ
ବିଦାୟ ଦେଲା ।

ବତୀଘର ଏବେବି କହେ
ସେ ଦିନର କଥା ସେ କାନ୍ଦିଥିଲା
ବହୁତ କାନ୍ଦିଥିଲା ତା’ ସହ କିନ୍ତୁ
ସମୁଦ୍ର, ଆକାଶ, ଜହର୍କି
କେହି କାନ୍ଦିଲେନି ।