ମାଟିର ମଣିଷ

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

କ୍ୟାମେରା

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

କ୍ୟାମରା ବି ଆଖି ଭଳି, ମାତ୍ର ସେ କଣ ପରଖି ପାରେ? ଖଟାଏ ବିବେକ ?

ବସନ୍ତ: ଏକ ଭିନ୍ନ ଦୃଷ୍ଟି

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ଆଖିରେ ପିନ୍ଧାଏ ରଙ୍ଗୀନ ଚଷମା କୋଇଲିର ମିଠା ସୁର ଆଣେ ଜୀବନରେ ଅନେକ ପ୍ରେରଣା ବର୍ଷରେ କେଇଦିନ ?

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

କଣ୍ଟା ଫୁଟି ଗଲେ, ବହିଯାଏ ରକତର ନଦୀ । ନୁହେଁ ଗୋଲାପର ଶଯ୍ୟା, ଅନେକ କହନ୍ତି ।

ଏକ ଆହ୍ୱାନ : ସମୟକୁ

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ପବନ ! ବି ପହଞ୍ଚି ପାରିନି ମୋ ପାଖେ, ମୁଁ ହସୁଛି ତାର ଉଚ୍ଚତାକୁ ଦେଖି ।

ଓଢ଼ଣୀ

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ଓଢ଼ଣୀ, ପଡ଼ିଲେ ଦେହେ, ସାଥେ ଆସେ ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଓ ଯୌବନ । ଯୋଡ଼ା ଯୋଡ଼ା କୌତୁହଳୀ ଆଖିର କୁଞ୍ଚନ, କେବେ ପ୍ରଲୋଭନ ।

ପତାକା

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ସମସ୍ତେ ତ ଦେଶଭକ୍ତ , ପତାକା ଛାତିରେ , ଗାଡି ଆଉ ଅଫିସ ଟେବଲ ସଜେ, କାହା ଲୁହ ଲହୁ ଝାଳରେ ?

ଝଡ

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ମାତ୍ର ଝଡ ପଶିଆସି ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କରିଗଲା ମୋ ସଜଡା ବହିଥାକକୁ ପୃଷ୍ଠା ପୃଷ୍ଠା କରି ଲେଉଟାଇ !

ଜେଜେମା’

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ପାକୁଆ ପାଟିରେ ତା ଦୁନିଆ ବନ୍ଦ ଇଚ୍ଛା କଲେ ଖୋଲି ଦିଏ, କେତେ କାହାଣୀ କେତେ ଅନୁଭୁତିର ଗପ ଆଉ ପେଡି ପେଡି ଶବ୍ଦ ।

ଛଦ୍ମବେଶ

ମିନତୀ ପ୍ରଧାନ

ଲୁହ ଆସେ ହସର ଛଦ୍ମବେଶେ ଖୁସି ରହିବାର, ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ଖୋଜି । ନୀରବ ରହିବାକୁ ପଡେ, ସଭିଙ୍କ ମେଳରେ ହଜି ।