ସମସ୍ତେ ତ ସବୁବେଳେ ଝିଙ୍ଗାସ କରୁଥାନ୍ତି । ଖାଲି ସେ ଘରେ ଥାଆନ୍ତି ବୋଲି କିଛି ଦୁଃଖ ମତେ ଦୁଃଖ ପରି ଲାଗୁ ନଥାଏ । ସେ ନ ଥିଲାବେଳେ...
ମୁଁ ଦେଖୁଛି ମୋର ସକଳ ଆୟାସ ଉଦ୍ୟମ ସତ୍ତ୍ୱେ ଗତିପଥଟା ଏହି ଜଗନ୍ନାଥ ରଥ ପରି ହୋଇପଡୁଛି, ମୁଁ ଯୁଆଡ଼େ ଟାଣେ ସେ ସବୁବେଳେ ଚାଲେ ଅନ୍ୟ ଦିଗରେ ।
ମୁଁ ପ୍ରାୟ ଦେଖୁଛି କି ତୁ ସବୁବେଳେ ତୋ ମାଆ କୋଳରେ ପଡିରହୁଛୁ । ଏମିତି ସର୍ବଦା ମାଆ କୋଳରେ ଶୋଇ ସୁନିଦ୍ରା ଯିବା ସହିତ ସୁଖକର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିପାରିବୁନି...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ