ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ପ୍ରଦୀପ ଯେ ଦିବାରାତି ଜଳୁଥାଏ ଆଶା କି ଭରସା ନ ମିଳିଲେ କିଛି ଦୁଃଖ ନାହିଁ ଜୀବନରେ ନିରାଶା ମରୁରେ ଜଳେ ଯଦି ମନ
ମୁଁ ପ୍ରାୟ ଦେଖୁଛି କି ତୁ ସବୁବେଳେ ତୋ ମାଆ କୋଳରେ ପଡିରହୁଛୁ । ଏମିତି ସର୍ବଦା ମାଆ କୋଳରେ ଶୋଇ ସୁନିଦ୍ରା ଯିବା ସହିତ ସୁଖକର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିପାରିବୁନି...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ