ଦିନର ବୟସ ଗଡ଼ି ଆସିଲେ
ଦୂର ଆକାଶର
ସିନ୍ଦୂରା ବଉଦ ତଳେ
ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜି ଦିଅନ୍ତି ରବି,
କାଳିମାର ଚାଦର ତଳେ
ଲିଭିଯାଏ ଦୁନିଆଁର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା
ଆରମ୍ଭିଯାଏ ରାତିର ନିର୍ଘଣ୍ଟ. . .
ସଞ୍ଜୁଆ ଆକାଶରେ ଲେଉଟାଣି
ପକ୍ଷୀଙ୍କର କଳରବ ଶୁଣାଯାଏ,
ଏଣେ ଅଗଣାରେ କୁନି କୁନି
ପିଲାଙ୍କର ଭିଡ଼ ଜମେ
ଆଈ ମା’ ଠାରୁ
ବୁଢ଼ୀ-ଅସୁରୁଣୀ ଗପ ଶୁଣିବାକୁ. . .
ଗ୍ରାମଦେବତୀଙ୍କର ଢାଉଁ ଢାଉଁ
ଘଣ୍ଟ ସ୍ୱରରେ
ନବବଧୂଟି ହାତରେ
ସଞ୍ଜବତୀ ଧରି
ତୁଳସୀ ଚଉଁରା ପୂଜେ,
ହାତେ ଓଢ଼ଣାର ପଛରେ ଥାଇ
ମନର ବ୍ୟଥାକୁ ଜଣାଏ. . .
ଦିନଟା ଯାକର ଶ୍ରମ ପରେ
କ୍ଳାନ୍ତିକୁ ନିଦ ମାଉସୀର
କୋଳରେ ଶୁଆଇ ଶାନ୍ତିରେ
ନିଶ୍ୱାସ ନିଏ ମାନବ ଜଗତ,
ଘଣଘଣ ଗର୍ଜନେ ନିଶା ଗରଜି ଉଠି
ସର୍ବସ୍ୱ ଗ୍ରାସ କରେ
ଦୁନିଆଁକୁ ଶାନ୍ତ-ଶୀତଳ ବଳୟରେ
ବନ୍ଦୀ କରିଦିଏ. . . ।
