ବାପା କହିଲେ:
“ଏଥର ଜମିକୁ ଭାଗଦେବାକୁ ହେବ
ମୋର ଆଉ ବଳ ଅଛି ନା ବୟସ
ତମେତ ସବୁ ଯେଝା ଯେଝାର ଧନ୍ଦାରେ ମାତିଲ
ଏଯାଏଁ ବିଲ ଚିହ୍ନିଲନି’ ।

କହିଲି: “ତମ ଇଚ୍ଛା’ ।
ସେଦିନ ରାତିରେ
ବୋଉ ଭାତ ବାଢ଼ୁଥାଏ,
ଆମେ କଥା ହେଲୁ
ବହୁ ଭାବିଚିନ୍ତି ସ୍ଥିର କଲୁ
ରବି ମଳିକକୁ ଭାଗରେ ଦିଆଯିବ ଜମି
ଲୋକ ହିସାବରେ ଭଲ ସାଧାରଣ
କିଛି ଲୁଚାଏନି ।

ଏଣେ ଶାନ୍ତିର (ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ) ଏକାଜିଦ୍
ସବୁବେଳେ ବକର ବକର
ଘରୁ ପାଦ କାଢ଼ କି କ୍ଲାନ୍ତିରେ ଟିକେ
ବିଛଣାଧର ସେଇ ଗୋଟିଏ କଥା
“ତମର ଏ ଧନ୍ଧାରୁ ଖାଲି ଯାହା ଘର ଚଳିବ
ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବ ଗଲା ଆଇଲା ସବୁବେଳେ ନିଅଣ୍ଟ
ଆଜି ସିନା ଚଳିଯାଉଚି, କାଲିକି ପିଲାଏ ବଡ଼ ହେବେ
ସେମାନଙ୍କୁ ଭଲକି ଦି ଅକ୍ଷର ପଢ଼ାଇବାକୁ ତ ହେବ
ଟଙ୍କା ଦରକାର ଟଙ୍କା ଆଟଲିଷ୍ଟ
ଏମ୍‌ସିଏ କି ଏମ୍‌ବିଏ ତ ଏବେ ଗୋଟେ ସାଧାରଣ କଥା
ଶୁଣ, ମୋ ପାଇଁ ଯାହାବି ହେଲେ ଗୋଟେ କିଛି
ବୁଝ । ଶିକ୍ଷାକର୍ମୀ କି ଇଜିଏସ୍ ସେଣ୍ଟର
ଆମକୁ ଦିନେ ଏମ୍ ଏଲ୍ ଏ ଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବାକୁ ହେବ
ଯେମିତି ହେଲେ ତାଙ୍କ ପାଖରୁ ଚିଠି ଆଣି ପାରିଲେ
ବ୍ଲକ୍ କଥା ବୁଝିବା” ।