ତୁମେ ଲଢ଼ ତୁମ ସଂଗେ
ମୁଁ ମାରେ ମୋତେ
ନିଜ ପାଇଁ ନିଜ ଅସ୍ତ୍ର
ଗଭୀର ସଂଘାତେ ।

ହାତ ହତିଆର ନେଇ
ଶେଷ କିନ୍ତୁ ଆଦିମ ଲଢ଼େଇ
ମନ ସଂଗେ ମନ
ମନ ଓ ବିବେକ
ଚିନ୍ତା ଆଉ ଚେତନାର
ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଖାଲି ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ
କିଏ ହାରେ କିଏ ଜିତେ
କିଏ ହେବ ସେନାପତି
କିଏ ସେ ନାୟକ ।

ଶ୍ଵାସରୁଦ୍ଧ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଗୁଡ଼ାଏ
ମଲାଜହ୍ନ ମଉଳା ସ୍ତବକ ପରି
ନିସ୍ତେଜ ଜୀବନ ଛଟପଟ ହୁଏ
ନିଯା ହାତେ ସେ କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ ।

ନିଃସଙ୍ଗ ନାବିକ ପରି
ନିଃଶବ୍ଦ ପାଦଚିହ୍ନ ଆଙ୍କେ
ତତଲା ବାଲିରେ
ଅସହାୟ ଅବୋଧ ମଣିଷ
ଜଳଜଳ ଚାହିଁରହେ
ବସିବସି ମାଟିପିଣ୍ଡା
ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣାରେ ।

ମନେ ମନେ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କେ
ସ୍ମୃତି ଫେରେ
ମନ ଅଙ୍ଗନରେ
ସାଦାସିଧା ଜୀବନ ଓ
ଶାନ୍ତ ଆକାଶର
ଧୋବ ଫରଫର
ବର୍ଷିଲା ବାଦଲ କିମ୍ବା
ସୌମ୍ୟ ସବୁଜିମା
ସ୍ନିଗ୍ଧ ଦିଗ୍‌ବଳୟ ।