ଭରା ବଉଦର ପଣତ ଉଡାଇ, ଆକାଶ ରାଇଜ ତଳେ ଅଭିମାନୀ ବର୍ଷା ପ୍ରିୟ ଅଭିସାରେ ଚଳେ...
ତୋ ବିନା ଯୋଗୀ ମୋ ରାତି ଦିନ ମୋ ମରୁବାଲି ଖୋଜେ ଏ ମନ ସବୁ ପ୍ରହର
ଭସେଇ ଥିବା ସ୍ମୃତି କାଗଜ ଡଙ୍ଗା ଅଧା ବାଟେ କାହିଁ ବୁଡ଼େଇ ଦେଲ
ମଣିଷ ଠାରୁ ସଂପର୍କ କାଟି ତ ସାରିଥିଲୁ ପଶୁ ମାନକୁ ବଦନାମ କରିବା ଛାଡି ଦେ ପାପର ଟୋକେଇ ଭରି ଟଳ ମଳ ହୁଏ ବଂଚି ଥାଉ ଥାଉ ଅନ୍ତିମ...
ପତିତପାବନ, ନାମବହି ପ୍ରଭୁ ପତିତକୁ କର ହେଳା ଆକୁଳେ ଆକୁଳେ, ବ୍ୟାକୁଳେ ଡାକୁଛି ବୁଡ଼େ ମୋ ଜୀବନ ଭେଳା...
ପୁରା ପୁରା ରାତି ଛୁଆଟା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଲହୁ ଲୁହାଣ ହେଇଗଲା କିନ୍ତୁ ମୋ ପଥର ଛାତି ରୁ ଟୋପାଏ ବି କ୍ଷୀର ଉତୁରିଲାନି
ଯଦି ସେମିନାର ରିପୋର୍ଟ ସାଇନ୍ କରିବାର ବାଧ୍ୟକତା ନଥାନ୍ତା ତେବେ ବିବେକ ବୋଧ ହୁଏ ପଳାଇଥାନ୍ତା ।
ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମୁ ଏଇଠି ରୁହେ ଆପଣଙ୍କର କେବେ ଆସିବା ହେଉ ଏହା ଶୁଣି ରାଜେଶ ର ଓଠରୁ ନାଲି ନାଲି ହସ ଧୀରେ ଧୀରେ ଉଭେଇଗଲା
ମାନୁଛି କଷ୍ଟ ଅସୁମାର, ଉତାପେ ଜଳୁଛି ପୁରା ସଂସାର, ବସୁଧାରେ ତୁ ନିଜ ଚେରକୁ ପ୍ରସାର ଭରିନେ ନିଜଠାରେ ଶକ୍ତି ଅପାର ଅନ୍ତରରୁ କରିନେ ପାଣି କୁ ଆହ୍ୱାନ କର...
ରାଧାମୋହନ ବାବୁ ସେ ଖଣ୍ଡିକ ଧରି ପାଗଳଙ୍କ ପରି ଘର ଭିତରକୁ ଦୌଡ଼ି ଆସୁ ଆସୁ କହିଲେ - ଦିଶା , ଏ ଦେଖ ମା ! ଅଂଶୁମାନ ଟେଲିଗ୍ରାମ...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ