ପାଉଁଜି ଗୁଡ଼ାଙ୍କର ବୋଧେ ହଜି ଯିବାର ଥାଏ ବାଟ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ କାଇଁ କେମିତି ଥକି ଯିବାକୁ ହୁଏ
ସେ ଅଳନ୍ଧୁ ପ୍ରସ୍ତର ଭିତରୁ ଭାସି ଆସେ ଅନେକ ମଢ଼ର ଗନ୍ଧ ସତେ ଅବା ପରିଚୟ ଧରି କେବେ ଲଢୁଥିଲେ ଧର୍ମ ରକ୍ଷା ପାଇଁ
ଆଜି ତୁମେ ଫେରିଯାଅ ଖୋଳ ତାକୁ ଯେତେ ଶୁଙ୍ଘି ନିଅ ଯେତେ ରକ୍ତ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଭିତରେ
ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ ବିଦାୟର ସେଇ ଦଗ୍ଧ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଶବ୍ଦହୀନ, ଭାଷାହୀନ ଓ ସଂଜ୍ଞାହୀନ ହୋଇ
ଯଦି କେବେ ବସନ୍ତରେ ଆସେ ମାଡି ଅଦିନିଆ ଝଡ଼ ଯଦି କେବେ ଶ୍ରାବଣରେ ରହିଯାଏ ବର୍ଷା ଲୁହ ଧାର ତୁମେ ମୋତେ ଭୁଲିଯିବ
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ