ତେସ୍ତରୀ ବର୍ଷ ହେଲା ଆପଣଙ୍କୁ ବେଶୀ ମିଛ କହିଛି ଗୋଟେ ସମ୍ବିଧାନ
ବସନ୍ତ ର ଆଗମନୀ ଗାଉଛନ୍ତି ଗଛ ଝଡା ପତ୍ର ମାନେ, ପଳାଶ ଫୁଲର ଲାଲିମା, ଝଙ୍କୃତ ହେଉଛି ବସନ୍ତ ର ଗାଥା
ନାନା ପ୍ରଜାତିର ପତଙ୍ଗ ସହିତ ଭ୍ରମର ଦିଅନ୍ତି ଝିଣି
ଭଲ ଲାଗୁଥିଲି ଯଦି ମୁଁ ତମକୁ କହିଲନି ମନ ଖୋଲି ,
ତମ ହସ ଶୁଭେ ପରଜାପତିର ହସ
ତୁମେ କଣ ଉଷୁମ ତାତିର ଛୁଆଁ ଦେଇପାରିବ ପ୍ରୀତିର ଚିଙ୍ଗାରୀଟିଏ ହେଇ,
ଝରକା ଆର ପାଖେ, କଜଳ ପାତିଆ ବାଦଲ ଖଣ୍ଡ ଗୁଡ଼ିକରେ, ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥିଲେ,
ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ... ବୁଦ୍ଧଂ ଶରଣଂ ଗଚ୍ଛାମି..ସଙ୍ଘମ୍ ଶରଣଂ...ଧର୍ମଂ....
ମନ ଆକାଶର ଅନେକ ରୂପ କେବେ ଧଳା ପୁଣି କେବେସେ କଳା
ମୋ ମନ ମାନଚିତ୍ରକୁ ବିଭକ୍ତ କରିଦେଲ ଜୀବନରେ ଆସି ବିଷୁବ ରେଖା ପରାୟେ, ଏ ଜୀବନ ଭୂଗୋଳ ପୋଥିରେ ତୁମେ ରହିଅଛ ତୁମ ମୁହଁ ଉଙ୍କିମାରେ ଅକ୍ଷାଂଶରୁ ଦ୍ରାଘିମା ଯାଏ...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ