ଯୌନପିଶାଚଙ୍କ ଅନିର୍ବାପିତ କାମନାର ନିଆଁରେ ସ୍ୱର୍ଗଦ୍ୱାରେ ହୁତୁ ହୁତୁ ହୋଇ ଜଳିଗଲା ସୁଜାତାର ଜୀବନ ଜୁଇ । ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ଆଉ ସଶକ୍ତିକରଣର ଡେଙ୍ଗୁରା ପିଟୁଥିବା, ଏଇ ଆମ ସର୍କାର....
ନଇଁ ଆସେ ଆଖିପତା ଅନ୍ତତଃ କ୍ଳାନ୍ତିରେ ଧୂସରିତ ବିଷାଦିତ ସନ୍ଧ୍ୟା ବାଲୁଚରେ ପାଗଭିଡ଼େ ଏଠି ପୁଣି ନଷ୍ଟ ଅପରାହ୍ଣ ବିକଳ ସୂର୍ଯ୍ୟରଗାରେ ସେ କିନ୍ତୁ ବିବର୍ଣ୍ଣ ।
ସପନ ଜଗାଇବାର ଅଭୀପ୍ସା ସପନରେ ହଜିଯାଏ, ଖୁସିରେ ମସ୍ଗୁଲ୍ ହେବାର ନିଶା ଭାବନାରେ ରହିଯାଏ ତଥାପି ବି ମୁହୂର୍ତ୍ତଟିଏ ଆବଶ୍ୟକ ଥାପିବାକୁ ପ୍ରତିଛବି ତା'ର ।
ପବନରୁ ସାଉଁଟୁଛି ତୋରି ନିଃଶ୍ୱାସ ଗହଳିରୁ ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ତୋରି ରୂପ ଯୁଆଡ଼େ ଚାହିଁଲେ ଖାଲି ତତେ ମୁଁ ଦେଖୁଛି କବିତାରେ ଲେଖି ବସେ ତୋ ପ୍ରୀତିଭାଷ ।
ଅଚାନକ ତାକୁ ଶୁଭିଲା ଏକ ମନ୍ଦ୍ର ମଧୁର ସ୍ୱର କାନରେ ଢାଳି ହୋଇଗଲା ଅମୃତର ଧାର ।
ତୁମେ ବିଦେଶ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଫିକା ପଡ଼ିଆସିଲାଣି ଗଲାଦିନର ସ୍ୱପ୍ନ ଜୀବନରେ ମୋର ଖାଲି ନିଃସଙ୍ଗତା ତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଅସରନ୍ତି ମୋର ଦିନ ଅମାବାସ୍ୟା ଆକାଶରେ ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ଜହ୍ନ...
ମୋତେ ପିନ୍ଧାଇ ଦେବନି ଦାମୀ ଫୁଲହାର, ମୋ ନିର୍ଜୀବ ଦେହରେ ବୋଳିଦେବନି ଲାଲ୍ ନୀଳ ରଙ୍ଗର ଅବିର । ମୋତେ ଭସେଇ ଦେବନି ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ଢୋଲ ଅବା ଆତଶବାଜିର...
ଏତେ ବଡ଼ ଜାଗା ଏମିତି ଖାଲି ପଡ଼ିଲା । ହେଲେ ଖାଲି ଝୁରିବା ଛଡ଼ା ଆଉ ଉପାୟ ବା କ'ଣ ?
ଫାରମ ମାଲିକ ମାଆକୁ ତୋହର ଦେଇଛି ବିକିରି କରି । ହେଇ ସାରିବଣି କାହାର ଆହାର ହେଇ କି ଚିକେନ୍ କରି ।।
ତମ ନନ୍ଦିଘୋଷକୁ ସାତହାତେ ପଛକୁ ଠେଲି ଦେବା ତମ ପାଇଁ ଏକ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଆଉ ମୋର ଏକ ଅହଂକାର ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ