ଆଜିଯାଏ କ'ଣ କରିଛି ସିଏ ? ବାପା ଏବେ ସୁଅ ମୁହଁର ପତର ବୋଉ ଧୁମାଳ ଉଡ଼େଇ ଦେଇଥିବା ଚାଳ ଛପର ସବାରୀଏ ଲୁହ ନେଇ ଭଉଣୀ ଯାଇନି ଏଯାଏ...
ଏଠି ଲୁହରେ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ହୁଅ ପ୍ରତିଦିନ ବିପଯ୍ୟାର ବଂଶୀ ବାଜେ ଦିଗ୍ବଳୟରୁ କ୍ରମଶଃ ଛେଉଣ୍ଡ ହୁଏ ଗୋଟେ ସବୁଜ ଗାଆଁ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଯମଦୂତ ସାଜି ସମୁଦ୍ର ଭିଡ଼ିନିଏ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କାଳ...
ସୂର୍ଯ୍ୟ ଖସି ପଡିଲେଣି ପାହାଡ଼ ଖୋଲକୁ ମୟୂରମାନେ ଓଦାଲୁଗା ପିନ୍ଧି ନାଚିଲେଣି ପତ୍ରଗହଳରେ ।
କନ୍ଦର୍ପ କହିଲେ ଆପଣ ଯାହାକୁ ବୁଝନ୍ତି ଇଏ ନୁହେଁ ସେଇ ଭଦ୍ରଲୋକ ଫୁଲ ଶର, ରତି ଓ ମେନକାଙ୍କ ସହ ବାବୁଙ୍କ ଅପଡ଼ ।
ରାତି ଆସୁ ଆସୁ ତା' ଦେହକୁ କଣା କରି ଅମୃତ ତକ ପିଇ ଦେଇ ଶୋଇଯାଏ କଳାଘୁମର ଦୈତ୍ୟ ।
ଏ ଜଙ୍ଗଲ ମୋତେ ଉତ୍ତେଜିତ କରେ ବସନ୍ତ ଆସିଲେ ଏଠି ଗଛ ମାନେ ନୂଆ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି ପ୍ରେମିକା ପ୍ରେମିକା ଲାଗନ୍ତି ।
ଠିକାଦାରର ତତଲା ନଜର ବୁଝିପାରନ୍ତି ମାଇପିପଲ ପଥରଭଙ୍ଗା ପଞ୍ଝାରେ ଗାରେଇ ଦିଅନ୍ତି ତା’ ଗୋରା ଗାଲ ।
ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଆମେ ସାଇତୁଥିଲେ ଫୁଲ, ଚିଠି, ସ୍ୱପ୍ନଭରା ରାତି ଡାଇରୀ ଭର୍ତ୍ତି କବିତା ନିର୍ମାଲ୍ୟ ପରି ଲୁହ ।
ଝିଅ ଝରକା କଡରେ ବସି କବିତା ଲେଖୁନି ତ ! ଶ୍ରାବଣ ଆସିଲେ ନଈଟିଏ ହୋଇ ବହିଯିବନି ତ ?
ଏବେ ତୋ ଚୁଲ୍ବୁଲ୍ ଛାତି ଉପରେ ତତଲା ଇଟାଭାଟିର କୋକେଇ ତୋ' ଧବଳ ସତୀତ୍ୱକୁ ଲୁଟି ଚାଲିଛନ୍ତି ମାଳ ମାଳ ଟ୍ରକ୍ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ