ବୋଉ ଜାଣେ ଏ ସବୁ ଭାବିପାରୁନି ଆଗକୁ ।
ଶାଳପତ୍ରର ସବୁଜ ପଣତରେ ଆଦିବାସୀ ଝିଅର ଲୁହ ମୁଁ ଦେଖିଛି ଏଇଠି ଦୁଃଖକୁ ଚୁଲ୍ଲୀରେ ଜାଳି ଭାତ ରାନ୍ଧୁଥିବା ପୃଥିବୀ ଦେଖିଛି ଭୋକ ଆଉ ଦୁଃଖ ପରାସ୍ତ ହୋଇଥିବା ସ୍ୱର୍ଗ...
ହେ ମିଛ ଚୁମ୍ୱନର ନାୟକ ଥରେ ହାତରେ ବେଲୁନ୍ ଧରି ଆସ । ରାହା ଧରି ଥିବା ପୁଅ ମୋର ତୁନି ପଡ଼ିଯାଉ ମୁହଁରୁ ଲିଭିଯାଉ କଳାଦାଗ ।
ଫଟାମାଟିର ଆଁ ଭିତରେ ମିଳେଇଯାଏ ବାପାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ ଏଇ ବିଲରୁ ଧାନଗଲେ ବୋଉ ପକାଏ ହୁଳହୁଳି ମାଣ ଓଷାରେ ନୂଆଖାଇ ଦିନ ମକର ଚାଉଳ ଦିଏ ଏଇ ଲକ୍ଷ୍ମୀବିଲ ।
ଏବେ କମ୍ପାନୀବାଲା ହକାରିଲେଣି ତୋ ଦେହକୁ ତାଡ଼ି ବସିବ ତତଲା ଲୁହା କାରଖାନା ଗଦା ଗଦା ପାଉଁଶ ଭକ୍ଭକ୍ ଧୂଆଁ ଭିତରେ ବାଞ୍ଝ ହେବ ତୋ ବେଉଷଣ ମାଟି ।
ବସନ୍ତ ଆସିଲେ ଆସୁ ମୋର ହବାର ନାହିଁ ପ୍ରେମିକ ତମ ଦେହ ମଶାଣିରେ ନିଆଁ ପୁଇଁବା ଛାଡ଼ିଦେଇଚି ମୁଁ ।
ଏବେ କାହିଁକି ଦଳ ଦଳ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋର ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ମନ ହୁଏ ।
ମୋତେ କାଠୁରିଆକୁ ଖୋଜିବାକୁ ହେବ ରାଜାମାନେ ଜଙ୍ଗଲ ସବୁ କାଟିବା ପୂର୍ବରୁ ଖୋଜିବାକୁ ହେବ ।
ମେଘରେ ମୁହଁ ମାଜୁଥିବା ପାହାଡ଼ ବୁଡ଼ନ୍ତା ସୂର୍ଯ୍ୟର ରଙ୍ଗ ଅନ୍ୟମନସ୍କ କରେ ଯେଉଁଠି ତା'ର ନାଁ ଚଣ୍ଡିଖୋଲ ଛକ ଏଇଠି ମୋତେ ଓହ୍ଲେଇବାକୁ ହେବ ।
ଫୁଟା କଳସୀଟି ଘରକୁ ନେଲ ଯେ ଏବେ ଲହଡ଼ା ମାରୁଚି ପାଣି ଦାଣ୍ଡସାରା ନାଁ ଛାଡ଼ି ପାରୁଚ ପାଣିପିଆ ଭାଙ୍ଗିପାରୁଚ ମାଠିଆ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ