ତଥ୍ୟ, ତତ୍ତ୍ୱ ଆଉ ସ୍ଵୀକାର୍ଯ୍ୟର ଆଶ୍ରାବାଡ଼ି ଧରି, ଜୀବନକୁ ସାମ୍ନା କଲାବେଳେ ଅନୀତି, ଦୂର୍ନିତୀ, କୂଟନୀତି
ଈଶ୍ବର ତ ଦୃଶ୍ୟହୀନ ସୂକ୍ଷ୍ମାତିସୂକ୍ଷ୍ମ କ୍ଷୁଦ୍ର କଣିକାଟିଏ , ଅଣୁପରମାଣୁରେ ଗଢ଼ା ସଚରାଚର ଜୀବଜନ୍ତୁ , ଗ୍ରହ, ଉପଗ୍ରହ ଆଉ ନକ୍ଷତ୍ରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି, ସ୍ଥିତିର ମହାନ ସତ୍ତା ଟିଏ... ।
ଆଉ କେତେ ଦିନ , ତା'ର ସରଳତା, ନିରୀହତା ଆଉ ଦୀନତାର ଭିଟାମାଟି ପରେ ଅହରହ କାଟି ଚାଲୁଥିବ ଜୀବନ ସାହିତ୍ୟର ସ୍ପର୍ଦ୍ଧିତ ନକ୍ସା ;
ଆଉ କେତେ କାଳ ଏ ଭେଡାଭେଦ, ଧର୍ମ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ନେଇ କେତେ ଯୁଦ୍ଧ ନିଭାଇବ ବସୁନ୍ଧରା, କେତେ ରକ୍ତନଦୀ ବୁଛାଇବି ଏ ମାଟି !
ଦେଖିଛି : ତା'ର ଶ୍ୟାମଳ ପ୍ରକୃତିର ହରିତ୍ ଡାଳରେ ଆପେ ଆପେ କିପରି ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ ହୋଇଗଲା ପଞ୍ଚଭୂତରେ ଗଢ଼ା, ଜୀବନ କୁସୁମରେ ମହାର୍ଘ ଉପହାର ।
ଏଇ ଶହରରେ ଶାଗୁଆ ମାଟିର ଇଟାସବୁ କାହିଁ କେବେଠାରୁ ପାଲଟିଗଲେଣି ରତ୍ନ ପଥର ବନ୍ୟାରେ ଧୋଇ ହୋଇ ଯାଉଛି ଚୂଲି ଚାଳ ଆଉ ଜନମ ମାଟି କିନ୍ତୁ ! ଟୋପାଏ...
ଗଣତନ୍ତ୍ର ପଲଙ୍କରେ ମଖମଲ୍ଲୀ ଶେଜ ପାରି କେବେ ଠାରୁ ... ଶୋଇ ପଡ଼ିଲାଣି ସମୟର ଅଜଗର !
ଈଶ୍ୱର କ'ଣ ରକ୍ତ, ମାଂସ , ହାଡ଼ର କୋଷରେ ଗଢ଼ା କୋଉ ବରଦିଆ ଦେବତା ଯେ ଛୁଇଁ ଦେଲେ, ତାଙ୍କ ବଡ଼ପଣିଆ ମାରା ହୋଇଯିବ ?
ଆଉ କେତେଦିନ ? ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ସଂପ୍ରଦାୟ ଅବା ଦେଶୀ ବିଦେଶୀର ରଙ୍ଗରେ ରଞ୍ଚିତ କରି ବନ୍ଧାଯାଉଥିବ ତୁମ ବଡ଼ଦେଉଳର ଶିଖରରେ ଧମର ପତିତପାବନ ବାନା ।
ଛୁଇଁଛ କି ? ତାର ମନର ଦାଢ଼ରେ ଲାଗି ଯାଇଥିବା ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା କଳଙ୍କ - କାଳିମାର ଦାଗକୁ !
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ