ମୁଁ ଜହ୍ନ ପରି ଜର୍ଜରିତ କଇଁର ପ୍ରେମରେ ସଜେଇ ହେଇ ଯିଏ ଅପେକ୍ଷା କରେ ସାରା ରାତି ମୋ ପାଇଁ ବିନା ଇସାରାରେ
ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଶେଷର ପହଞ୍ଚାଣ ଭାଙ୍ଗିଯିବାର ସୂଚନାଙ୍କ !
ଚାଷୀର ବୀରତ୍ଵ ଜାଣ କ୍ଷେତ ଦେଖିକରି ଚାଉଳରୁ ଗୋଡି ପରି ଘାସ ଦିଏ କାଢି ।
ଝରିପଡୁ ତାଙ୍କଠୁ କିଛି ରଙ୍ଗ କଳା ଯେତେ ଝରିଲେ ବି ସେ କଳା ରଙ୍ଗ
ସମୟର ଅଳନ୍ଧହୁ ଲାଗିଯାଏ କେବେ କେବେ ଧୂଳି ଜମିଯାଏ ନିତିଦିନ ଜୀବନ କଷଣେ ତଥାପି ଝାଡି ପୋଛି ଚକ-ଚକ କରି ହୁଏ ଗୋଟେ ମୁହୂର୍ତରେ ।
ଆଜି ତୁମେ ଫେରିଯାଅ ଖୋଳ ତାକୁ ଯେତେ ଶୁଙ୍ଘି ନିଅ ଯେତେ ରକ୍ତ ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ଭିତରେ
ଆଧୁନିକ ଯୁଗରେ ହୋଇଛୁ ଅନ୍ଧ ଶୁଣି ପାରୁ ନାହିଁ ମୋ ହୃଦୟ ର କାନ୍ଦ ।
ଢଳ ଢଳ ଆଖିରେ ତମର ଲୁହ ଲୁଚେଇବାର ଚେଷ୍ଟା ମନେ ପଡ଼େ
ଫିଟିଯାଏ କୋହ ଓ ମୋହର ପୃଥିବୀରୁ କ୍ଷଣିକ ଆଶ୍ଵସ୍ତିରେ ବହୁଦୂର ପଥ
ତୁମେ ବୁଝିଯାଆନ୍ତ କି, ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସ୍ବପ୍ନ ର ମାନେ ମୋ ହାତରେ ତୁମ ନାଁ ଚି଼ହ୍ନ ର ମାନେ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ