ତମ ବିନା ପୃଥିବୀକୁ ଭଲ ପାଇବାଟା ମିଛ ମିଛ- ନା ଅଛି ହୃଦୟ, ନା ମନ ନା କିଛି ଅନନ୍ୟ ଆତ୍ମୀୟତା ଖାଲି ଛଳନା ଓ ଆତ୍ମ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ।
													
																											ଅସହ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିବା ସମ୍ପର୍କରେ ଜୀବନ ଜଳିପୋଡ଼ି ପାଉଁଶ ହୋଇଯିବା ପୂର୍ବରୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସମାଜ ଏକ ମାର୍ଜିତ ଓ ଗ୍ରହଣୀୟ ପଦ୍ଧତିରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ।
													
																											ଓଦା ଓଦା ପବନରେ ଦୋଳିରେ ଝୁଲିବା ବେଳେ ଘୁଞ୍ଚି ଆସେ ମେଘ ଦୂରାଏ ଆକାଶ
													
																											ସମୁଦ୍ର ଘୁଞ୍ଚି ଯିବା ପରେ ଶାମୁକାର ଖୋଳ ପରି ମୋ ଉଦାସ ଏକାକୀତ୍ୱ ତମ ଅବର୍ତ୍ତମାନରେ
													
																											ସମ୍ପର୍କର ଅସୁବିଧା ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ କ୍ଷମା ମାଗି ନେବାରେ କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ – ନିଜ ମନ ହାଲୁକା ହେଇଯିବ – ପରେ ମତାନ୍ତରର କାରଣ ଉପରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି...
													
																											ତା ଭିତର ଦେଇ ଧୁଆଁଳିଆ ଲୁହର ବାମ୍ଫରେ ବତୁରା ମୋ ମନ ନିରବ ନିଶ୍ଚଳ ପଡିରହେ - ମୁର୍ଦ୍ଦାରର ଇଚ୍ଛା ପରି
													
																											ମଜା ଲାଗେ ହାରିବାକୁ କୁଆଁରୀ ପଣିଆ ଅପହଞ୍ଚ ଖରାବେଳେ ଅବା ରାତି ଥାଇ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ସକାଳର ଅଳସ ଶେଯରେ ମନେହୁଏ ଯାହା ସବୁ କବିର କବିତା ପରେ ପରେ...
													
																											ଯେଣୁ ହଜିଗଲେ ଥରେ ଆଉ ମିଳେ ନାହିଁ ଆର ଜନମରେ ଏ ଜୀବନ ଜୀଇଁ ହୁଏ ନାହିଁ !
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ