ତୁମ ପରିବାର ନିତିପ୍ରତିଦିନ ତୁମ ଉପସ୍ଥିତି ଖୋଜେ ତୁମ ଉପଦେଶ ଅନୁପସ୍ଥିତିକୁ ପ୍ରତି ନିଷ୍ପତିରେ ଝୁରେ
ମୋ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ଡ୍ରେସ ପିନ୍ଧିବିନି ମୁଁ ଝିଅଟେ ବୋଲି ମୁଁ ମୁହଁକୁ ଟେକିକି କଥା କହିବିନି ମୁଁ ଝିଅଟେ ବୋଲି
ସକାଳୁ ଶେଯରେ ଖାଲି ଖାଲି ଲାଗେ ତକିଆଟା କାଇଁ ତମ ଜାଗା ମାଡି ହାତରେ ଜାବୁଡି କୋଳରେ ଲାଗେ କାଇଁ କିଛି ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ ବୋଧେ ତମେ ନାହଁ...
ମୋତେ ସବୁବେଳେ କୁହନ୍ତି ତୁମେ ଚୁଟି ଖୋଲା ରଖ, ଆଉ ମୁଁ ତାଙ୍କ କଥା ମାନେ ବି
କିଏ ବା ଭୁଲିବ ମା' ର ଗୁଣକୁ ସିଏ ଗୁଣ ସିନ୍ଦୁକରେ ଭରା ମା' କୁ କରିଛୁ ପ୍ରାଥମିକ ଗୁରୁ ସିଏ ଅଦୃଶ୍ୟ ପଥର ଧାରା ତା'ର ତ ଗୋଟେ...
ଏମିତି କି ସତେ ଜୀବନଟା ଏତେ ଅଛୁଆଁ ପ୍ରକାରେ ଜୀବନଟା ବିତେ କେ କୋଳାଏ ମତେ ଗେଲ କରିବାକୁ କେ ରଖଇ ଘୃଣା ସାଇତା ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ