ଏ ପୁରୁଷ ପ୍ରାଧାନ ସମାଜ ଯେତେ ଦିନ ଯାଏ ନିଜର ନଜର ବଦଳାଇ ନ ଥିବେ, ସମାଜ ର ସ୍ଥିତି ବଦଳିବା କଷ୍ଟ । ଆମକୁ ଝିଅଙ୍କ ନାମ ନୁହେଁ...
ସମୟର ଅଳନ୍ଧହୁ ଲାଗିଯାଏ କେବେ କେବେ ଧୂଳି ଜମିଯାଏ ନିତିଦିନ ଜୀବନ କଷଣେ ତଥାପି ଝାଡି ପୋଛି ଚକ-ଚକ କରି ହୁଏ ଗୋଟେ ମୁହୂର୍ତରେ ।
ପ୍ରଜାପତି ଉଡି ଆସେ ପାଇ ଅନେକ ରଙ୍ଗ ଆଉ ସୁଗନ୍ଧିତ ରସ
ଗୋଟିଏ ମାଲ ଗାଡି, ବାଙ୍ଗାଲୋରରୁ ଆସୁଥିବା ଟ୍ରେନ ଓ କରମଣ୍ଡଳ ଏକ୍ସପ୍ରେସ ପରସ୍ପର ସହ ଧକ୍କା ହୋଇଛି ।
କବି ମରିଯାଏ ଆପଣା ଛାଏଁ କଲମ ଗଲେ ଶୁଖି
ଦୀପ ଲିଭି ଗଲା ପରେ ସେମାନଙ୍କ ଜୀବନକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରି କେତେ କଥା ଶିଖି ଜୀବନ ବଞ୍ଚିବାକୁ ପଡିବ-ସେକଥା ଭାବି ଭାବ ବିହ୍ଵଳ ହେଉଥିଲି ମୁଁ....!
ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସ୍ଵାମୀ ଘରକୁ ଫେରୁ ଫେରୁ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ, “କଣ କଥା କି ଆଜି ! ମୁହଁ ଟା ଭାରି ଉଜ୍ଜଳ ଦିଶୁଚି, ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଚ ! ବିଉଟି...
ଜୀବନଟା ଏମିତି ବିତିଯାଏ କେବେ ଭୂଲ ଆଉ ଠିକ ର ତରାଜୁ ରେ ନିଜକୁ ବ୍ୟବସ୍ଥିତ କରୁ କରୁ ।
ଛାଇ ନିଦ ଯେବେ ବନିଯାଏ ସାଥି ରାତିସାରା ଆଉ କଥା ହୁଅନ୍ତି ଆକାଶର ଅଗଣିତ ତାରା ।
ତୁ କହିଲୁ, “ଚାଲ ଭିଜିବା ବର୍ଷାରେ, ଦେଖିବା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ, ସଜାଇବା ସ୍ଵପ୍ନର କୁଟୀର !
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ