ନିରଳଶ ଭାବେ ଝର ଝର ଝରେ ଝରଣା ଟିଏ ଧୀର ମୃଦୁ ଧାରେ କଳ କଳ ନାଦେ ଝରୁଛି ସିଏ ।
ସ୍ନାନାଦି କର୍ମ ଜୀବନ ଜୀବିକା ବିଦ୍ୟୁତ ଦେଉଛି ଏହା, ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ ସଭ୍ୟତା ପ୍ରଗତି ସବୁରି ମୂଳରେ ହିଁ ତାହା ।
ଜଗବନ୍ଧୁ ବାବୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିର ପଟକୁ ଯିବା ବେଳେ ଅନ୍ଧାରରେ ରାଜୁକୁ ବସିଥିବା ଦେଖିଲେ । ତାକୁ କିଛି କହିଲେ ନାହିଁ ।
ଜ୍ଞାନ ପାଇଁ ଫୁଲ ପରି ବାସ କୁ ବିତରି ସଭିଏଁ ହେବାରେ ଆମେ ପ୍ରିୟ ଯେ ସବୁରି ।
ବାରବାର କରି ଏହି କଥା କୁହେ ତାହାରି କଥା ତ ଆଦୌ ମିଛ ନୁହେଁ ।
ଅନୁରୋଧ କରେ କି, ହେ ମାନବ ସମାଜ ହୋଇ ସଚେତନ ତ୍ୟାଗକର ଗଛ କାଟିବା । କାରଣ ମାନବ ସତ୍ତା ତେତେ ସମ୍ଭବ ଯେତେ ଆମେ ବୃକ୍ଷ ଲଗାଇବା ।
ପରଶ୍ରୀକାତର ଯେବେ ହେବ ତୁମ୍ଭେ ପାଇବ ନାନାଦି ଦୁଃଖ ଭଲ ଚିନ୍ତା କରି ପରିଶ୍ରମ କଲେ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ପାଇବ ସୁଖ ।
ପୁଅ ମୁଁ ତୋତେ ପୁଅ ରୂପେ ପାଇ ଧନ୍ୟ ହୋଇଛି " ମାଆଙ୍କ ଆଖି ଖୁସିରେ ଛଳଛଳ ହୋଇଗଲା
କେହି ନୁହେଁ ସାନ କେହି ନୁହେଁ ଘୃଣ୍ୟ ସଭିଏଁ ଆମର ଭାଇ , ସମସ୍ତଙ୍କ ହାତେ ବାନ୍ଧିଦେବା ରାକ୍ଷୀ ଭେଦାଭେଦ ଭୁଲି ଯାଇ ।
ବରଷା ରାଣୀ ଲୋ ବରଷା ରାଣୀ ମୋ ମନରେ ଥିବା କଥାକୁ ଜାଣି ଯାଆ ଲୋ ବରଷି ଯା ଉଛୁଳି ପଡୁ ଲୋ ନଈ ପୋଖରୀ ବର୍ଷା ନେଇ ତୁ...
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ