ତୁମ କଥା ମୋତେ କାହାଣୀ ପରି ଲାଗୁଛି । ସତରେ କ’ଣ ଏମିତି ହୋଇପାରେ, ଯାହା କାନ ଉଠିଲା ଦିନରୁ ଶୁଣିନି କେବେ ତାହା ଘଟିବାକୁ ଯାଉଛି?
ଗାଁମୁଣ୍ଡ କଳ ଚେମେଣି ପରି ଭସ୍ ଭସ୍ ବାହାରୁଛି ଧୂଆଁ ବୋଧହୁଏ ଶୀତ ଆସିଛି ।
ହଁ ହଁ ନଛିଆକୁ ଆଜି ରାତିରେ ମରିବାକୁ ହେବ । ଯା ମୋ ପାଇଁ ନଛିଆର ତାଜା ରକ୍ତ ନେଇକି ଆସ । ଶଙ୍କରା ଚମକି ପଡିଲା । ହାଟ...
ଏଇ ଜୀବନଟା ଖାଲି ଅଭାବମୟ, ଅଭାବର ବେଳାଭୂମିରେ ଘର କରି ଦୁଃଖ ସାଗରର ଲୁଣି ହାୱା ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ ଆଶା ଓ ସ୍ୱାଭିମାନକୁ ମିଳେଇ ଦେଲାଣି ।
ସବୁଠାରୁ ମୂଲ୍ୟବାନ ସମ୍ପତ୍ତି ମୋ ବୋଉକୁ ସେମାନେ ମୋ ପାଖରେ ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ୟାଠାରୁ ଆଉ ବଡ଼ ଭାଗ କ’ଣ ଅଛି କହିଲୁ ?
ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ ତୁମେ ରାତିରେ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନରେ ପୁଣି ଦିନ ଆଲୁଅରେ ବାସ୍ତବରେ କେମିତି ଆସ ?
କେବଳ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ନା ଆଉ କିଛି, କଣ ହୋଇପାରେ ତାଙ୍କ ଅସହାୟତାର କାରଣ । ଏପ୍ରଶ୍ନ ବି ନିଜକୁ ପଚାରି ଚାଲିଥିଲେ ସେ ।
ତୁମେ ଆସିଲ ମୋ ଯାତ୍ରାର ପ୍ରାରମ୍ଭରେ, ଶ୍ରାବଣର ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁପରି ଢାଳି ହୋଇପଡ଼ିଲି ମୋ ନିର୍ଜୀବ ସ୍ୱପ୍ନମାନଙ୍କ ଉପରେ ।
ୟା’ଭିତରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଲୋକଟି ପ୍ରମୋଦଙ୍କୁ ଅତିକ୍ରମକରି କଲୋନିର ଶେଷମୁଣ୍ଡକୁ ଚାଲି ଯାଇଥିଲା ।
ଠିକ୍ ସେହି ନିଆଁ ଦିନେ ପୁଣି ଜଳିବ, ଜୀବନର ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ପରେ ପରେ ।
ଆପଣଙ୍କ ମତାମତ