ସରିଲା କୁମାର ପୂନେଇ ପର୍ବ,
କୁଆଁରୀ କନିଆ ଗେଲ ଗରବ ।
ଶରତ ଋତୁର ଅନ୍ତ,
ଆସିଲା ଧରାକୁ ହେମାଳେ ମଣ୍ଡନ
କରିବ ଋତୁ ହେମନ୍ତ ।୧।

ନିର୍ମଳ ଗଗନେ ବିମଳ ଚନ୍ଦ୍ର
ସ୍ୱଚ୍ଛ ସରୋବରେ ନାଚେ କୁମୁଦ ।
କୁମୁଦିନୀ ବନ୍ଧୁ ଚାହିଁ,
ଚକୋରୀ ବ୍ୟାକୁଳ ପ୍ରିୟ ବିଛେଦରେ
ଦୁଃଖେ ବିଳାପ କରଇ ।୨।

କୁହୁକ ପ୍ରାୟ କୁହେଳିକା ଛନ୍ନ,
ନିଶାକର ଶୁଭ୍ର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା କିରଣ।
ଊଷା ଆଗମନ କାଳେ,
ଅରୁଣିମା ଛଟା ଦେଇ ଅଂଶୁମାନ
ବିଜୟ ଉଦୟାଚଳେ ।୩।

ଦିନକର କର ପରଶ ପାଇ,
କୁମୁଦ ସଂକୋଚେ ମଥା ନୁଆଇଁ ।
ସରୋଜଲତା ଉଚ୍ଛ୍ୱାସେ,
ଶୀକର ଶୀତଳ ବାତ ପ୍ରତିକୁଳ
ତଥାପି ମୁରୁକି ହସେ ।୪।

ଦୁର୍ବାଦଳେ ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ଶୋହେ,
ଅର୍କକର ଛାଇ ମୁକ୍ତା ପରାୟେ ।
ଗଗନେ ରଜତ ଘନ,
କାହିଁ କୁଜ୍ଝଟିକା ଲୁକାଏ ଦେଖାଏ
ଯେସନ ଲୋଭୀର ଧନ ।୫।