ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାସିକ୍ତ ଏହି ମଳୟ ରେ ପ୍ରିୟା
ତୁମ କଥା ମନେପଡ଼େ
ସ୍ମୃତି ର ବିରହେ କାମିନୀ ଆଖିରୁ
ଲୁହ ଟୋପେ ଝରିପଡ଼େ।

ଦେଖି ବସନ୍ତ ର ନବ ଯୌବନ କୁ
ତୁମ ରୂପ ମନେପଡ଼େ
ଅପୂର୍ବ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ଲାଳିମା ରେ ହୁଏ
ଦିଗହରା କେଉଁଆଡ଼େ ।

କୋକିଳ ର ଏହି ମଧୁଭରା ସ୍ଵନ
ଯେବେ ମୁହିଁ ଶୁଣୁଥାଏ
ତୁମ ମିଠାଧ୍ଵନି ହୃଦୟ ରେ ଭାସି
କର୍ଣ୍ଣପଟେ ନାଚିଯାଏ।

ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗର କୁସୁମ ମାଳାକୁ
ନେତ୍ରଭରି ଦେଖୁଥାଏ
ତୁମ ଅଧରର ଲାଲିମା ରଙ୍ଗଟା
ସତେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ ।

ନିଶାର ଗଭୀର ଅନ୍ଧାରରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ
ଆକାଶ କୁ ଦେଖୁଥାଏ
ତୁମ କେଶବିନ୍ୟାସ ର କାଳିମା ପଣ ଟା
ସ୍ମୃତି ପଟେ ନାଚିଯାଏ ।

ଝିଲମିଲ ସେହି ତାରକାପୁଞ୍ଜି ର
ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ଦେଖୁଥାଏ
ରଙ୍ଗାୟିତ ତୁମ ଗଭାର ଗଜରା
ସତେ ମନେ ପଡିଯାଏ ।