କିଛି ନୁହେଁ ମୁଁ
ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନଟିଏ
ଆସିଛି କେଉଁଠୁ କେବେ
ଯିବି କେଉଁଠାକୁ
ଜାଣେ ନାହିଁ
ଚାରିପାଖେ ଗହଳିକୁ ଦେଖି
ଡରୁଥାଏ ଚାହୁଁଥାଏ
ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ଟିକକୁ ବି ଜାଗା କ’ଣ ନାହିଁ ?

ପକ୍ଷୀ ପରି ଉଡ଼ିବା
ତାକତ ନାହିଁ
ମୀନ ପରି ବୁଡ଼ିବା କୌଶଳ
ବଡ଼ ବଡ଼ ଲୋକ ପରି
କ୍ଷମତା ପଦବୀ ନାହିଁ
ସିଂହାସନ ଅଧିରୂଢ଼ ପରି
ଅଳସ ବିଳାସ ।

ଏତେ ଟିକେ ମନ ନେଇ
ବଞ୍ଚି ଆସୁଥିବା ବେଳେ
ଅପାରଗ କେହି କହେ
କିଏ ବା ଟିଟିକାରେ ହସରେ ଉଡ଼ାଏ

ସଙ୍କୁଚିତ ମନ ନେଇ
ବହୁଥର ଫୁଟିଚି ବାସିଚି
ପବନରେ ଦୋଳି ଖେଳି
ନିଜ ପାଇଁ କରିନାହିଁ କିଛି
ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନଟିଏ ପାଲଟିଛି ।

କାହିଁକି ତଥାପି ଏତେ
କଲମେ ବଲମ ତ
ଗାଳି ପରି ଗୁଳି ବର୍ଷା
ସୂଚୀପତ୍ର ସୂଚନା ଭିତରେ
ହଜିଯାଏ ନିଜର ସତ୍ତା ।।

ମୁଁ ଉଦୟ ରବି ନୁହଁ
କୁହ ଯଦି
ଅସ୍ତଗାମୀ ହେଲି କେତେବେଳେ ?
ବିଜୟ ଅରୁଣ କପାଳେ ମୋର
କିଏ ବୋଳିଦିଏ ଧୀରେ
ସ୍ୱାଗତ ସିନ୍ଦୂର ଏତେ ଚାତୁରୀରେ ।