ଜୀବନ ଯାକର ରୂପା, ସୁନା, ଟଙ୍କା,
ଅଳିଆ ଗଦାରେ ମିଶିଛି,
ଗେଲ ବସରିଆ ପୁତ୍ରମଣି ମୁହଁ, ପିଶାଚ ଭଳିଆ ଦିଶୁଛି,
ସରଶଯ୍ୟା ଭଳି ଲାଗୁଛି. . . ବୁଢ଼ା ଲେଖୁଛି. . .

ମାୟା ସ୍ମୃତି ପଛେ. . . ଆଗରେ ମରଣ
ପ୍ରାଣ ଦୁକୁ ଦୁକୁ ହେଉଛି,
ତଥାପି ଅବୁଝା ବୁଢ଼ାର ମନଟା. . . ବଙ୍କୁଲି ବାଡ଼ି ଖୋଜୁଛି,
କାଳି ସରିଲାଣି. . . ଜାଣିପାରୁ ନାହିଁ,
କଲମ ରଗଡ଼ି ଚାଲିଛି ।
ବୁଢ଼ା ଲେଖୁଛି. . .

ଟାଙ୍ଗରା, ଗରମ ମଶାଣି ଭୂଇଁରେ. . .
ବୁଢ଼ା ଦେହ ଆଜି ଜଳୁଛି,
ଏତେ ବରଷର ସାଇତା ଦେହଟା,
ତରଳି ତରଳି କାନ୍ଦୁଛି. . .
ବୁଢ଼ାର ଆତମା. . . ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ହସି
ବୁଢ଼ା ଆତ୍ମକଥା ଗାଉଛି. . . !