ଆମର ପୁଷି
ବସିଛି ରୁଷି,
ପିଉନି ଦୁଧ ଦେଲେ,
ପାଖକୁ ଆସି
ଦେଲେ ଆଉଁସି
ବସୁନି ମୋର କୋଳେ ।

ଝିଟିପିଟି କି
ଝିଣ୍ଟିକା ଦେଖି
କି ବାଗେ ମାରେ ଡିଆଁ,
ନଖ ତା’ କାଢ଼ି
ବସଇ ମାଡ଼ି
ଚୋବାଏ କରି ଆଁ ।

ଗାତ ପାଖରେ
ଦେଖି ମୂଷାରେ
ବିଜୁଳି ବେଗେ ଧାଏଁ,
ଆଜି କି ହେଲା,
କାହିଁ ନ ଗଲା,
ମୁହଁ ଶୁଖାଇ ଶୁଏ ।

ହେଲା କି ତା’ର
ଦେହ ବେମାର ।
ଆଖିରୁ ବହେ ଲୁହ,
କିଛି ନ କହେ,
ପାଶେ ନ ରହେ,
କୁହ, ରେ ଟୁଲୁ, କୁହ ।

କହିଲା ଟୁଲୁ-
“ପୁଷିଟା ଓଲୁ
ବୁଝିଗଲି ମୁଁ କାଲି,
ଦୋଷ ମୋହର,
ବାପା, ନ ଧର,
କହୁଛି କଥା ଖୋଲି ।

ଦୁଧ ଗିନାଏ
ଗରମ ଥାଏ,
ରଖିଲି ପାଶେ ତା’ର,
ଥିଲା ଭୋକିଲା,
ଜିଭେ ଚାଟିଲା,
ବହିଲା ଲୁହ ଧାର ।”