ପଳାଶ ଗାଢ଼ ଲାଲିମାରେ
କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ରଙ୍ଗ ରୋଷଣୀରେ
ରକ୍ତହୀନ ରୋଗୀଟିଏ ଭଳି
ଫିକା ଫିକା ଲାଗୁଛି ସେ ଭାରି ।।
ପାଣ୍ଡୁର ନୟନେ ତା’ର ଉଦାସ ଚାହାଁଣୀ
ଫଗୁଣ କି ବୟସ୍କ ହେଲାଣି ।

ବୟସର ହାଜିରା ଖାତାରେ
ବାରମ୍ୱାର ଦସ୍ତଖତ ଦେଇ ଦେଇ
ସିଏ କ’ଣ ଥକି ପଡ଼ିଲାଣି ।
ରୂପରଙ୍ଗ ଆବେଗ ଉଲ୍ଲାସ ଯାହା ଥିଲା
ସବୁ କି ସେ ଧୀରେ ଧୀରେ ହଜେଇ ଦେଲାଣି ।
ଅଥବା ଯନ୍ତ୍ରବତ୍ ଜୀଉଁଥିବା ସହରୀ ଜୀବନର କି
ଇଏ ଏକ ଅହେତୁକ ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀ
ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଫଗୁଣ ପାଇଁ କି ???