ପ୍ରେମ ନଜର କରେ ନିଜର
ଧରିଲେ ଥରେ ଛାଡ଼େନି ଜର
ଜରୁଆ ପାଟି ବାଜଇ ଖନି
ଶୁଭଇ ପଛେ ହୃଦର ଧ୍ୱନି
ଜରରେ ପଡ଼ି ଦିଏ ସେ ରଡ଼ି
“ଲେଖୁଛି ତୋ’ ନାଁ କାଟି ମୋ ନାଡ଼ି” ।

ଦେହର ତାତି ଉଠଇ ମାତି
ଘନେଇ ଉଠେ ଉତ୍କଟ ବ୍ୟାଧି
ଜାବୁଡ଼ି ଧରେ ହୃଦୟ ତନ୍ତ୍ରୀ
ଅପହରେ ତା’ ପ୍ରତିଟି ଗତି
ମଗଜ ଘର କୀଟରେ ଚୂର୍ଣ୍ଣ
ଚିନ୍ତା, ଚୈତନ୍ୟ ହୋଇଲା ଶୂନ୍ୟ ।

ବଟିକା, ଟୀକା ବଇଦ ଦୱା
ହୋଇଲା ସବୁ ଅସାର ଯାହା
ହୁଡ଼ିଲା ସବୁ ବୁଦ୍ଧି ବିଚାର
ସଖା ସୋଦର କରିଲା ପର
ଏ କି ବିଷମ ହେଲା ସମସ୍ୟା
ଭୁଲିଗଲା ସେ ନିଜ ବେଉସା ।