ସବୁଦିନ ପରି ସାଥି
ସେଦିନ ବି ସ୍ୱପ୍ନରେ ଆସିଲ
ହାତେ ଧରି ଚକୋଲେଟ୍‌, ଆଇସକ୍ରିମ୍‌
ଆଉ ନାନା ଉପହାର,
ସ୍ୱପ୍ନରେ ହେଉ ପଛେ
ସେଦିନ ବହୁତ ଗପିଲେ,
ଉଡିଥିଲେ ଡେଣା ଝାଡ଼ି ଝାଡ଼ି
ଅମରାବତୀର ନନ୍ଦନ କାନନେ,
ଶେଷରେ ତୁମେ ବନ୍ଦୀ କରି ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ
ଆଙ୍କିବାକୁ ଗଲାବେଳେ ମଧୁର ଚୁମ୍ବନ,
ଭାଙ୍ଗିଗଲା ସ୍ଵପ୍ନ
ସେତେବେଳକୁ ଜହ୍ନ ଆଉ ତାରାମାନେ
ଲୁଚି ସାରିଥିଲେ ଆକାଶର ହିଡ଼ ତଳେ ତଳେ ।

ଯେଉଁ ବୃକ୍ଷରେ ସେ
ପୁଷ୍ପଟିଏ ହୋଇ ଫୁଟିଥିଲା ଦିନେ
ତା ଛାଇରେ ସେ ଦେଖିଅଛି ସ୍ୱର୍ଗ,
ବାପାଙ୍କ ସେନେହ ଅନନ୍ତ ଆକାଶ
ମାଆର ମମତା ଗଭୀର ସାଗର
ଗେଲବସରର ଝିଅ, ଜିନ୍ସ ଟି-ସାର୍ଟରେ
କଟିଛି ଜୀବନ,
ପିଜା ବର୍ଗର ଚାଓମିନ ନୁଡଲ୍ସରେ
ଗଢ଼ା ତା’ର ଶରୀର ସ୍ଥାପତ୍ୟ ।

ଏମାନେ ହେଲେ ଆଧୁନିକ ନାରୀ
ବୁଝନ୍ତିନି ସିନ୍ଦୁର ଚୁଡ଼ିର
ଗହନ ମହତ୍ୱ,
ବୁଝନ୍ତିନି ସତ୍ୟବାନ ସାବିତ୍ରୀଙ୍କ
କାହାଣୀ ବୃତ୍ତାନ୍ତ,
ନା ବୁଝନ୍ତି ସେମାନେ
“ମୋ ସ୍ୱାମୀ ମୋ ଦେବତା”ର
ଘୋଷା ପିଟା ପାଠ,
କିନ୍ତୁ ଏତିକି ନିଶ୍ଚୟ ବୁଝନ୍ତି
ସ୍ତ୍ରୀ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ,
ଜଣେ ଭଲ ସାଥି, ଲାଇଫ ପାର୍ଟନର ।

ସେ ଯାହା ହେଉ
ତାଲାବନ୍ଦୀ ପାଇଁ ଗୋଟିଏ ନିୟମ
ସେ ଆଧୁନିକ ହେଉ କି ପୁରାତନ ।

ଭାଇ ତମେ କେଉଁଠି
ଦେଖିଛ କି ସେ ପ୍ରିୟତମାଟିକୁ
ଯିଏ ଦିନକୁ ଦଶଥର ହ୍ୱାଟ୍ସଆପ କରେ
“ହନି ଆଇ ମିସ ୟୁ” ।