ପବନର ତାଳେ ତାଳେ ଯାର ମଧୁର ମୁର୍ଚ୍ଛନା,
ମନମୁଗ୍ଧ କରି ହରେ କେତେଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯାହାର ସେବାରୁ ମିଳେ ଫୁଲ ଫଳ ଛାଇ,
ବିଷପାନ କରିଯାଏ ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ଦେଇ ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ପ୍ରତି ଅଙ୍ଗ ଦାନ କରେ ମାନବ ସେବାରେ,
ଯା ଔଷଧି ଲାଗିଯାଏ ଅସାଧ୍ୟ ରୋଗରେ ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

କବିର କଳ୍ପନା କେବେ ପ୍ରକୃତିର ଶୋଭା,
ଶିଳ୍ପିର ଆକୃତି ଯାର ଭାରି ମନ ଲୋଭା ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯାକୁ ନେଇ ଗଢିଉଠେ ନିବିଡ ଅରଣ୍ୟ,
ପଶୁପକ୍ଷି ନିର୍ଭୟରେ ନିୟନ୍ତି ଆଶ୍ରୟ ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯାହାର ଅଭାବେ ଘଟେ ମୃତିକାର କ୍ଷୟ,
ମିଠାପାଣି କମିଯାଏ,ବରଷାର ଭୟ ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଯା ସବୁଜିମା ସ୍ଥାନେ ଆଜି କଙ୍କ୍ରିଟ ସ୍ଥାପତ୍ୟ,
ରଙ୍ଗିନ ଆଲୁଏ ହଜେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ମହତ୍ଵ ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।

ବୃକ୍ଷକାଟି ନିରିମାଣ କଳକାରଖାନା,
ଜଳବାୟୁ ପ୍ରଦୁଷଣ ନାନା ଆବର୍ଜନା ।
ସେ ବୃକ୍ଷ କାନ୍ଦୁଛି ।