ତୁମେ ସେହି ନୀଳକଇଁ
ଯାହାର ତୁଳନା ଯେ ନାହିଁ
ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କ ମନକୁ ଚୋରାଇ
ଏତେ ଖୁସୀ ହୁଅ କାହିଁ ।
ହଁ ସେ ହୋଇପାରେ ଅଭିମାନୀ
କିନ୍ତୁ ତୁମ ରୂପକୁ କରେନି ଦୂର
କଳା ରଙ୍ଗ ମଖା ତୁମରି ଶରୀରେ
ନିଜଠୁ ହୁଏ ସେ ପର ।
ଯମୁନା ପାଣିଠୁ ଆରମ୍ଭ କରିକି
କଜଳ ପାତିକୁ ଚାହିଁ ଥାଏ ।
ଆଖିରେ କଜ୍ଜଳ ଲଗାଇ ଦେଇକି
କୃଷ୍ଣ ପାଖେ ମନ ଦିଏ ।
ତୁମ ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ମନ ରଖିଥାଏ
କେଡେ ମନୋଲୋଭା ତୁମେ ।
ଚଞ୍ଚଳା ମନାକୁ ଆୟତ କରିଛ
କଳା ଗୁଣି ବୋଲା ଯାଏ ।
ତୁମକୁ ନିଜର କରିପାରିଲେନି
ଦୁଃଖ ଭରା ଜୀବନରେ ।
ତୁମ ଶ୍ରୀମୁଖକୁ ଦେଖିଦେଲେ ଟିକେ
ସବୁ ସୁଖ ମିଳି ଯାଏ ।
ମାୟାର ବିସ୍ତାର ଏମିତି କରିଛ
ରାସ୍ତା ତୁମ ବିନା ନାହିଁ ।
ତୁମରି ପୟରେ ନିଜକୁ ଲୁଚାଇ
କେହି ବଞ୍ଚି ପାରି ନାହିଁ ।
