କିଛି ଖାଇତ ପାରୁନି
କିଛି ପିଇ ତ ପାରୁନି
ତୁମ ଓଠର ମଧୁ
ମୋ ପାଇଁ ଯେ ଅମୃତ
ଆବଶ୍ୟକ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ
ଖାଦ୍ୟ ଲୋଡା ନାହିଁ ।
ଲୋକେ କେତେ ଯେ କହନ୍ତି
କି ଭୂଲ ମୁଁ ଯେ କରୁଛି
ହିସାବ କରି ଚାଲୁନି ମୁଁ ଯେ କିପାଇଁ
ଜୀବନକୁ ତୋଳି ଦେଉଛି ତୁମର ହାତରେ
ବାହୁରେ ତୁମର ନେଇଛି ଶରଣ
ତୁମ ଓଠର ମଧୁ
ମୋର ଆହାର ହୋଇଛି ।
ତୁମ ଓଠରେ ଏତେ ଯେ ଜଳନ
ଅନୁଭବ ମୁଁ କରୁଛି
ନରମ, ମଧୁର ସେ ସ୍ପର୍ଶ
ଉଷୁମ ଓଠ ତୁମ
ଅଛି ମୋ ଓଠର ଉପରେ
ଏତେ ଯେ ମଧୁ
ମନ ବୋଧ ହେଉ ନାହିଁ ମୋର
ମନ ପୁରୁ ନାହିଁ ।
ତୁମ କଥା ମନେ ପଡେ ଖାଲି
ତୁମ ବାହୁର ଆକର୍ଷଣ
ହୃଦୟର ପୁଲକ
ସବୁ ଅନୁଭବ ଯେ କରୁଛି
ପ୍ରତିଟି ଅଙ୍ଗରେ ତୁମ ଆକର୍ଷଣ
ଜୀବନକୁ ତୋଳି ମୁଁ ଦେଉଛି
ତୁମର ହାତରେ ।
