ସମୟର ଇସାରାରେ
ସବୁ କଳ୍ପନା ଆଉ ସମ୍ଭାବନାର
ସତର୍କ ଘଣ୍ଟି ବଜାଇ
କାଳ ସମୁଦ୍ରର ବକ୍ଷୋପରେ
ବନିଗଲି ମୁଁ, ଦିଗହଜା. . .
ଅମାନିଆ ଏକ ଅଶାନ୍ତ ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡ଼ ।

ତୁମ ବିଶ୍ୱାସର ବେଳାଭୂଇଁ ଡେଇଁ
କ୍ଷେଦିଗଲି କ୍ଷିପ୍ର ଗତିରେ
ରାସ୍ତାଘାଟ, ବିଲବାଡ଼ି, ସହର ବଜାର
ଆଉ ପଲ୍ଲୀ ବସ୍ତି. . ., ରାଜନଗର,
ଲୁଟିନେଲି ବାବୁ ଭାୟାଙ୍କ
ଅଜସ୍ର ଅହଙ୍କାରର ଧନ ଜୀବନ
ଭାଙ୍ଗିଦେଲି ଦୀନହୀନ ମଣିଷଙ୍କ
ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାର ଚୁଲିଚାଳ
ଆଉ ଜୀଇଁବାର ଆଗାମୀ ସକାଳ ।

ପାଣିପାଗର ଅଙ୍କ କଷି କଷି
ଫାଇଲିନ୍ ପରି ଯେତେ ନୂଆ ପରେ
ନୂଆ ନାଁ ଦେଇ ଚାଲିଲେ ବି ତୁମେ,
ପାରିବନି କେବେ ମୋର ପଥରୋଧ କରି ।

ସବୁ ଅଦଉତି ଆଉ ଅନାଚାରର
ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଆକଣ୍ଠ ପାନ କରି
ପୁଣି ଆସିବି, ଏମିତି ଆସୁଥିବି
ରଣଚଣ୍ଡୀ ରୂପରେ ମହାସୁନାମି ସାଜି ।

ତୁମ ଯନ୍ତ୍ର, ମନ୍ତ୍ର, ତନ୍ତ୍ରର କୌଶଳରେ
ଯେତେ ମାରଣାସ୍ତ୍ର ଫିଙ୍ଗିଚାଲିଲେ ବି
ପାରିବନି କେବେ ମୋର
ଅପାର ଶକ୍ତିର ଅଭେଦ୍ୟ,
ଦୁର୍ଭେଦ୍ୟ ଶରୀରକୁ ଭେଦକରି ।