ହାତ ଠାରି ଡାକେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ
ଡାକେ ମଧ୍ୟ ନଈ, ପାହାଡ଼
ପଚାରେ…କେଉଁଠି ଅଛୁତୁରେ ଚପଳ ବାସୀ ।
ରାତିର ଗାଡ଼ ଅନ୍ଧାରେ କୁଆଡେ ଯାଉଚୁ ଆଜି
ଅଦମ୍ୟ ସାହସ ଦେଖେଇ କହିଲା ନୌକା ବାହିବା ପାଇଁ
ଏଡିକି ଟୋକା ତୁ ନାହିଁକି ତୋର ଡର ଭୟ
ନିଦୁଆ ଆଖିରେ ବସିଲା ସେଇଠି ପଝାରୀ ପାଇବା ପାଇଁ ।
ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସେପଟୁ ଆସିଲା ରାବଣା ଫୌଜଦଳ
କହିଲା ସର୍ଦ୍ଧାର ପାରିକରିଦେ
ମାପ କରିଦେବି ତୋ ଜୀବନ
ସାହସୀ ମୁହେଁ ହସିକହିଲା
ଏମାଟିରେ ଫିରଙ୍ଗି ଦେବୁନି ପସାଇ ।
ଛୋଟିଆ ହାତେ ବାହିଲା ନାଆ ଦୁରୁଁ ଦୁରୁଁ ଯିବା ପାଇଁ
ଏତକ କଥାରେ ଛୁଟିଲା ବନ୍ଧୁକ ମୁନରୁ ଗୁଳି
ଦେଖୁଁ ଦେଖୁଁ ଟଳିଲା ସେ କାଳ କାଳ ପାଇଁ ।
ଶୁଣିଲି,
ବନ୍ଧୁକ ମାଡ଼ରେ ଫାଟି ଯାଇଛି ଛାତି
ସେ ଶବ୍ଦରେ ଭୁଶୁଡି ଛି ମୋ ଅଙ୍ଗରାଜି
ଜିଦର ଉଷୁମ ରକ୍ତରେ ରକ୍ତେଇ ଛୁ ମୋ ପାଣି
ତୋ ରକ୍ତଭିଜା ପାଦସ୍ପର୍ଶରେ ଉଛୁଳେ ଧୂଳି ।
ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ମାତା
ଜନମ ଦେଇଛି ସେ କ୍ଷତ୍ରୀୟକୂଳ ନବଭାନୁ
ବାଳୁତରାମ କୁ ଉତ୍କଳେ….. ।
ମରିବା ପାଇଁ ଜନ୍ମ ମଣିଷର
ସଦା ଏ ମାଂସ ହୋଇବ ମାଟି,
ଏ ବୀର ମାଟିରେ ଆରମ୍ଭ କରି ରଣ
ଯାଇଛି ସେ ଶହୀଦ୍ ହୋଇ ।
ମଶାଣିର ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଚିତା ଦେଖି
ଜାଗିଲେ ସତ ସତ ଉତ୍କଳ ବାସୀ
ଫିରିଙ୍ଗିଆଙ୍କ ଚିତା ଜାଳିବାପାଇଁ ।
ନଦେଖି ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ କରିଛି
ଉତ୍କଳ ଜନନୀ ପାଇଁ,
ଅକ୍ଷୟ ରହୁ ତୋ ଅବଦାନ
ନବୀନ ନରଙ୍କ ପାଇଁ ।
ଜିଇଁଚି ସେ ତା କର୍ମ କରି
ଜନନୀର ବରପୁତ୍ର ସାଜି,
ଧର୍ମ ଅକ୍ଷ୍ୟରେ ଲେଖି ବିଦ୍ରୋହ ଇତିହାସ
ଅମୃତ ଅମର ହୋଇଛି…ବାଜିଆ ରାଉତ ।
