ତୋ ସମ୍ମୋହନ ଶକ୍ତିରେ
ସୃଷ୍ଟିହୁଏ ନୀଳାଭ ସାଗରରେ
ଜ୍ୟୋତିର ସ୍ପନ୍ଦନ,
ଅପସରି ଯାଏ ପୃଥିବୀର
ସମସ୍ତ ଅନ୍ଧକାର
ମନୁଷ୍ୟର ପାପ କଳ୍ମଷ
ଏବଂ ନିପାରିଲା ପଣିଆର
ସାରା ଅବଶୋଷ
ତୁ ଉଭା ହେଉ ଧରାରେ ତ
ହସେ କାଶତଣ୍ଡୀ ସମଗ୍ର
ପବନରେ ଲାଗେ ଡେଣା
ପତ୍ରରେ କମ୍ପନ,
ଝରଣାରେ ସୁର ଆଉ
ଖୁସିର ସପନ
ସୁରଭିତ ମନ ତଳେ
ତୋ ନୂପୁରର ନିକ୍ୱୋଣ
କରେ ଝଙ୍କୃତ
ଭକ୍ତିର ଅର୍ଦ୍ଧାଞ୍ଜଳୀ ତ
ହାତରେ ମୋର
ସମର୍ପଣ, ପ୍ରେମ ଏବଂ ଭକ୍ତିର
ସୁନ୍ଦର, ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳୀ
ମା’ ତୋ ଗୁଣଗାରିମା,
ମୁହଁ କହିବାକୁ କି ଛାର ମାତର
ତୋ ଆଗମନାରେ, ଶୁଷ୍କ ଭୂଇଁ
ହୁଏ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ
ଏବଂ ମନ ଦେହ ସବୁ ଖୋଜେ
ତୋ ଆଶିଷ ମାତର ।
