ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି
ଜୀବନର ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁକୁ
ଚିପୁଡ଼ି ଚାପୁଡି ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ହୁଅନ୍ତା
ରାସ୍ତା କଡ଼ର ଡ୍ରେନକୁ
ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଶବଳିତ ଚାନ୍ଦ ପରି
ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଭବିଷ୍ୟଟିଏ ଖଞ୍ଜି ଦେଇ ହୁଅନ୍ତା
ଭାଗ୍ୟର ଅନ୍ଧକାର ଅନ୍ତରିକ୍ଷରେ ।
ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି
କମ୍ପ୍ୟୁଟରରୁ ଫାଇଲ ଡିଲିଟ କଲାପରି
ଲିଭେଇ ହୁଅନ୍ତା ଶରୀରରେ ଲୁଚିଥିବା
ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦାୟକ ବ୍ୟାଧିମାନଙ୍କୁ
ଭିଡିଓକୁ ପଜ କଲାପରି
ଅଟକେଇ ହୁଅନ୍ତା ମୃତ୍ୟୁକୁ
ନିଜ ଇଚ୍ଛାର ସୁକ୍ଷ୍ମ ଇଙ୍ଗିତରେ ।
ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି
ଚୁଲିରେ ରଞ୍ଜା କାଠ ଜାଳିଲା ପରି
ଜଳେଇ ହୁଅନ୍ତା ଅହଂକାର ଘୃଣା ହିଂସା ଆଦି
ଯେତେସବୁ ତାମସିକ ଗୁଣ
ଅତର ପରି ସ୍ପ୍ରେ କରି ହୁଅନ୍ତା
ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ପ୍ରେମ ଆଦି ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଗୁଣ
ଦେହର କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ ।
ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି
ଆମ ହାତ ଖଞ୍ଜା ସ୍ବିଚ ଚିପୁ ଚିପୁ
ଆଖିରେ ଘୋଟି ଆସନ୍ତା ନିଘୋଡ଼ ନିଦ
ରାତି ବଢିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ
ଡେଣା ଫଡ ଫଡ କରି ଉଡି ବୁଲନ୍ତା
ନିଜ ଇଚ୍ଛା ମୁତାବକ ସ୍ବପ୍ନଟିଏ
ରଜନୀ ପାହିଲା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତେ ।
ଏମିତି ହୁଅନ୍ତାନି
ମାଗଣାରେ ଉପଲବ୍ଧ ହୁଅନ୍ତା
ପିଲାଦିନ ଫେରି ପାଇବାର ଆପଟିଏ
ମୋବାଇଲ ସ୍କ୍ରିନରେ ଅପ୍ସନ ଦେଉ ଦେଉ
ଆମେ ପାଲଟି ଯାଆନ୍ତୁ ସ୍କୁଲର ଛାତ୍ର
ମୁଣ୍ଡକୁ ହଲେଇ ହଲେଇ ଗାଇ ଯାଆନ୍ତୁ
ଆମେ ତ ଭାଗ୍ୟବାନ ପିଲାରେ
ଆଉ କେ ଆମପରି ଥିଲାରେ….
