କିଏ ପର କିଏ ଆପଣାର
କଥା କା’ର ବ୍ୟଥାର ମଲମ ହୁଏ
କଥାଠୁଁ ଅଧିକ ନୀରବତା କାର
କ୍ଷତକୁ ଉଖାରେ ରକତ ନିଗାଡ଼େ
ସବୁଠୁଁ ପ୍ରିୟ ଯେବେ ବାଟ ଭାଙ୍ଗି ଚାଲିଯାଏ
ସେ ପାଦର ସ୍ମୃତିଚିହ୍ନ ଛାତିକୁ ବିଦାରେ
ଉପହାସ କରେ
ଭାଙ୍ଗିପଡ଼େ ଏକ ପରେ ଏକ ଦୁର୍ଗ
ମନ ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ଭାଙ୍ଗିପଡ଼େ ସବୁକିଛି
ସବୁ ସପନର ବିଫଳ କାହାଣୀ
ବାଘପରି ଘେରିବସେ ।

ଭୁଲିଯିବା ବାହାନାରେ ନିଜକୁ ଘାଏଲା କରେ
କେବେ କା’ର ଗଗନଛୁଆଁ ପ୍ରଶଂସା
ତା’ ପାଇଁ ଏବେ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ସାପହାର
ସବୁ ବାହାଦୁରି ଫନ୍ଦି ବାଚଳାମି
ଜଳ ଭଉଁରିରେ ଫସିଥିବା ଟଳମଳ ଫୁଟା ଡଙ୍ଗା ।