ମାଆ ମାଆ ବୋଲି ନିତି
ଡାକୁ ଆମେ ଯାହାକୁ
ଛାତି ତଳେ ଦୁଃଖ ଚାପି
ଖୁସିଦିଏ ଆମକୁ ।
ସାରାଘରଟାକୁ ସେତ
ରଖିଥାଏ ମନାଇ
ଫେରିବାକୁ ଡେରି କଲେ
ରହିଥାଏ ଅନାଇ ।
ପଖାଳକୁ ଶାଗଭଜା
ମାଆ ଦେଲେ ସଜାଡ଼ି
ଲାଗେ ସତେ ଖିରିପୁରି
ଦେଲା କିଏ ଅଜାଡ଼ି ।
ନାନା ସୁଆଦିଆ ଚିଜ
ମାଆ ବିନା ଆଧୁରା
ମାଆହାତ ଖିଆପିଆ
ସବୁଠାରୁ ନିଆରା ।
ମାଆ ସିନା ଗାଳି ସହେ
ଦୋଷଦିଏ ଘୋଡ଼ାଇ
ହାତ ଉଠେ ବହୁ ଉଚ୍ଚ
ଧିରେ ଦିଏ ବାଡ଼େଇ ।
ମାଆଟିଏ ଘରେ ଯାର
ସନମାନ ପାଏନି
କେଉଁ ଦେବାଦେବୀ
ତାର ଦୁଆରକୁ ଯାଏନି ।
ମାଆ ଯେବେ ଲୁହ ଢ଼ାଳେ
ଘର କୋଣେ ନିରବେ
ସୁଖ ନାହିଁ ସେହି ଘରେ
ଦୁଃଖୀ ହେବେ ସରବେ ।
ହସୁଥିଲେ ମା ସଦା
ଲାଗେ ଭାରି ବଢ଼ିଆ
ମାଆ ରାଗ ଆଖିଲୁହ
ଘର ପାଇଁ ଅଡ଼ୁଆ ।
ମାଆ ମାଆ ଡାକରେ ତ
ଭରିଅଛି ଅମୃତ
ସେ ଅମୃତ ପାନରୁ କେହି
ହୁଅ ନାହିଁ ବିରତ ।
ମାଆ କଥା ମାନେ ଯିଏ
ଭଲ ପିଲା ସେହିରେ
ତା ସେବାରେ ମନ ଦେଲେ
ଯଶ ରହେ ମହୀରେ ।
