ଶୀତଦିନର
ଭଳିଭଳି ଫୁଲ ମହୋତ୍ସବରେ
ପରଖି ହୁଏ ନାନାଜାତି ରଙ୍ଗ
ସେମିତି ପରଖି ହୁଏ
ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ବିପଦରେ
ଆଉଜି ଯାଉଥିବା
ଛୋଟମୋଟ ଭଙ୍ଗାଭଙ୍ଗି ଦୁଃଖ ।

ନାରୀର ଅନ୍ୟନାମ ଦୁଃଖ
ତା ଲୁହ ଗୋଟେଇଲେ ନଈ
ତା କଥା ଶୁଣିଲେ ମହାକାବ୍ୟ
ସେ ନିଜେ ବିଚ୍ଛୁରିତ ଆଗ୍ନେୟ ଲାଭା
ସାହସର ଦୁର୍ନିବାର ଇଚ୍ଛା
କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ବେଗମାନ ଯାନ ।

ସାମଗ୍ରିକ ସତ୍ତାରେ ତାର
ଜିଇବାର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା
ଝଲସି ଉଠା ମୁହଁ ତାର
ସୁନା ଟହଟହ ।
ସେ ଗୋଟେ ଚଳନ୍ତି ଇତିହାସ
ବିବାଦୀୟ ବିତର୍କିତ ବର୍ତ୍ତମାନ
ଭବିଷ୍ୟତ କିଛି କଢ଼ କିଛି କାକଟସ ।

ମାଟି ତଳର ମାଟି ତ ‘
ଆକାଶର ଅନ୍ଧାରି ରୋଷଣିରେ
ଜାହିର ତା ସ୍ଥିତି ।

ମରୁଭୂମିଟେ ପରି
ତା ଇଲାକାଯାକ
ଆଶାଭଙ୍ଗର ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବାଲି
ଫସଲ କଟା କ୍ଷେତପରି
ନିଃସଙ୍ଗ ଖାଁ ଖାଁ
ତଥାପି ସ୍ୱପ୍ନ ଲୁଟାଏ ମରୀଚିକା ପରି ।
ଏସବୁକୁ
ପାନଛେପ ପରି
ପକାଇ ଅଯାଗାରେ
ଚାଲୁଥାଏ ଆଗକୁ
ହସୁଥାଏ ବଞ୍ଚିବାର
ଅନନ୍ୟ କଳାକୁ ଧରି
ପିଢ଼ି ପରେ ପିଢ଼ି ।