କବିତା

ସ୍ଵାର୍ଥ

Jayashree Swain's odia poem Swartha

ଅବହେଳା ହୋଇଯିବ
କାମ ସରିଗଲେ
ଯେମିତି ହୁଅନ୍ତି ଆଜି
ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ହାଏ ।

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆରେ
ସ୍ୱାର୍ଥପର ମୁଁ ଯେ
ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ
ବେଳେବେଳେ ଖୋଜେ ।

ଆବଶ୍ୟକ ପଡ଼ିବନି
ଆଦର କରିଲେ
ଅଯତ୍ନର ମାଧ୍ୟମକୁ
ପର ଯେ କରିଲେ ।

ଅବହେଳା ହୋଇଯିବ
କାମ ସରିଗଲେ
ଯେମିତି ହୁଅନ୍ତି ଆଜି
ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ ହାଏ ।

ନିଷ୍ଠୁର କିପରି ଆଜି
ହୁଅନ୍ତି ସମସ୍ତେ
ନିଷ୍ଠୁରତା ଦେଖାନ୍ତି ତାଙ୍କୁ
ନିଜର ଯେ କହେ ।

ଦୁନିଆର ଅସଜଡ଼ା
ବାଟକୁ ଦେଖିଲେ
ଦିଗହରା ହେବାକୁ ମନ
ଆପେ ଚାଲିଯାଏ ।

ଅତ୍ୟାଧୁନିକ ଦୁନିଆରେ
ସବୁ ସ୍ୱାର୍ଥ ଏଠି
ନିଜେ ନିଜକୁ ଜଳାନ୍ତି
ସଲିତା ଯେ ସାଜି ।

ପରକଥା କହି ଆଜି
ନିଜକୁ ଲୁଚାଅ
ଯେପରି ଆଗ ଭାର ପରକରି
ପଛ ଭାରଟି ନିଜର ।

ଦେଖି ହୁଏ ନାହିଁ ସିନା
ନିଜ ଦୋଷ ପାପ
ଉପରେ ପରଖୁଛନ୍ତି
ଧରି ମଣିଷ ହିସାବ ।

କେତେ ଆଉ ମିଛ ମାୟା
ସଂସାରେ ଚାଲିବ
ଦିନେ ନା ଦିନେ ତାହାର
ଅନ୍ତ ଯେ ହୋଇବ ।

ମୁକ୍ତିମୟ ସଂସାରରେ
ମିଛ ଖାଲି ମିଛ
ନିଜକୁ ପରଖି ସାରି
ଅନ୍ୟ ଦୋଷକୁ ଯେ ବାଛ ।

ଭାବନାର ରାଇଜକୁ ପରଖୁ ଯେ ଥିଲି
ସ୍ଵାର୍ଥର ବଗିଚା ମଧ୍ୟେ ନିଜକୁ ପାଇଲି ।

ନିଜର ଛବିକୁ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଲି
ନିଜକୁ ନିଜେ ପଚାରେ ସ୍ୱାର୍ଥପର ମୁଁ,
କେତେବେଳେ ହେଲି ।

ମନଟି କହିଲା ମୋର
ନିଜ ଦୋଷକୁ ଯେ ଖୋଜ
ସୁନ୍ଦର ଦୁନିଆ ଆଉ
ଲାଗିବନି ବୋଝ ।

ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତିରେ ତୁମେ ଜନ୍ମ ହୋଇ,
କାହିଁକି ଉନ୍ମେଷ କର ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଯେ ତୁହି ।

Click to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଥିବା ଲେଖିକା/ଲେଖକଙ୍କ ତାଲିକା

ଲୋକପ୍ରିୟ ଲେଖା

To Top